The Kuomintang-Communist Struggle in China 1922–1949

هر کس در مورد علل سقوط سرزمین اصلی چین به دست کمونیست ها تحقیق کند، باید مبارزات طولانی بین دو حزب اصلی رقیب در چین، ناسیونالیست ها یا کومینتانگ و کمونیست های چینی را بررسی کند. از آنجایی که نویسنده زمانی شخصاً در آن مبارزات شرکت می‌کرد، وظیفه ارائه گزارشی از حقایق را بر عهده گرفت. برخی از رویدادهای پیچیده ثبت شده در صفحات بعدی ممکن است برای دنیای خارج کمی شناخته شده باشد یا هنوز توسط دیگران فاش نشده باشد. آنچه او در اینجا آورده است توسط او به دقت بررسی شده است و همه توسط منابع دست اول پشتیبانی شده است. به عنوان مثال، در آستانه 19 مارس 1926 حادثه قایق توپچی چونگشان در کانتون، حادثه ای که در آن کمونیست ها نقشه ربودن ژنرال چیانگ کای شک، فرمانده وقت آکادمی نظامی Whampoa را داشتند، شخصی شخصاً از خود ژنرال پرسیده بود. آیا او آن روز به وامپوآ برمی‌گشت. سه تماس تلفنی برای پرسیدن این سوال انجام شد. ژنرال چیانگ در تهیه گزارشی از این حادثه پس از پایان آن، مشخص نکرد که چه کسی در آن روز مهم در پی بردن به تحرکات ژنرال استمرار داشت، و حتی یک کلمه از آن را حتی به نزدیکترین دستیارانش هم نگفت. تاکنون تعداد کمی از مردم به طور قطع می دانند که آن شخص چه کسی بوده است.

Anyone making a study of the causes that led to the fall of the Chinese mainland into Communist hands will have to examine the long struggles between the two major rival parties in China, the Nationalists or the Kuomintang and the Chinese Communists. As the author once took a personal part in those struggles, he has assumed the task of giving an account of the facts as known to him. Some of the intricate events recorded in the following pages may be little known to the outside world or have not yet been revealed by others. What he has put down here has been carefully checked by him and is all backed up by firsthand sources. For example, on the eve of the March 19, 1926 Chungshan gunboat incident at Canton, an incident in which the Communists had plotted to kidnap General Chiang Kai-shek, then Commandant of the Whampoa Military Academy, someone had asked the General himself in person whether he was going back to Whampoa that day. Three telephone calls were made asking this question. In making a report of the incident after it was over, General Chiang did not identify who the individual was who was so persistent in ascertaining the General's movements on that momentous day, nor did he ever breathe a word of it even to his closest aides. Up to now few people know for sure who the person might have been.