The Jews of Eastern Europe, 1772-1881

در قرن نوزدهم، بزرگترین جامعه یهودی جهان مدرن در صدها شهر و کشور در قلمرو بین مرز پروس لهستان و سواحل اوکراینی دریای سیاه زندگی می کردند. این دوره با تجزیه لهستان و جذب سرزمین های آن به امپراتوری های روسیه و اتریش-مجارستان آغاز شده بود. با اولین شیوع گسترده خشونت ضد یهود و تحمیل قوانین ضدیهودی قوی در روسیه به پایان خواهد رسید. در سال‌های میانی، جامعه‌ای سنتی که به شیوه‌ای از زندگی مستقل عادت کرده بود، به جامعه‌ای بسیار بازتر برای فرهنگ‌های اطراف خود تبدیل می‌شد و در عین حال به هویت ملی‌گرای خود بسیار مطمئن‌تر بود. در یهودیان اروپای شرقی، اسرائیل بارتال این دگرگونی را دنبال می کند و در آن ریشه های مدرنیته یهودی را می یابد.

In the nineteenth century, the largest Jewish community the modern world had known lived in hundreds of towns and shtetls in the territory between the Prussian border of Poland and the Ukrainian coast of the Black Sea. The period had started with the partition of Poland and the absorption of its territories into the Russian and Austro-Hungarian empires; it would end with the first large-scale outbreaks of anti-Semitic violence and the imposition in Russia of strong anti-Semitic legislation. In the years between, a traditional society accustomed to an autonomous way of life would be transformed into one much more open to its surrounding cultures, yet much more confident of its own nationalist identity. In The Jews of Eastern Europe, Israel Bartal traces this transformation and finds in it the roots of Jewish modernity.