The Ironic Spectator: Solidarity in the Age of Post-Humanitarianism

این کتاب راهگشا به بررسی نحوه انجام همبستگی با دیگران آسیب‌پذیر در محیط رسانه‌ای ما می‌پردازد. این استدلال می‌کند که داستان‌هایی که قحطی از طریق تجربه خودمان از رژیم‌های غذایی توصیف می‌شود یا اینکه همبستگی با آفریقا به پوشیدن یک بازوبند جذاب ترجمه می‌شود، چیزی بیش از علتی که آنها سعی در برقراری ارتباط دارند به ما می‌گویند. آنها به ما چیزی در مورد روش هایی می گویند که ما دنیای خارج از خود را تصور می کنیم.

با نشان دادن تغییرات تاریخی در درخواست های عفو بین الملل و آکسفام، در کنسرت های Live Aid و Live 8، در حمایت از آدری هپبورن و آنجلینا جولی و همچنین در اخبار زلزله در بی‌بی‌سی،  این کتاب گسترده نشان می‌دهد که چگونه امروز همبستگی نه بر سر اعتقاد، بلکه انتخاب است، نه بینش بلکه سبک زندگی، نه دیگران بلکه خودمان - ما را به تماشاچی کنایه‌آمیز دیگران تبدیل کرده است. رنج کشیدن.

This path-breaking book explores how solidarity towards vulnerable others is performed  in our media environment. It argues that stories where famine is described through our own experience of dieting  or or where solidarity with Africa translates into wearing a cool armband tell us about much more than the cause that they attempt to communicate. They tell us something about the ways in which we imagine the world outside ourselves.

By showing historical change in Amnesty International and Oxfam appeals, in the Live Aid and Live 8 concerts, in the advocacy of Audrey Hepburn and Angelina Jolie as well as in earthquake news on the BBC,  this far-reaching book shows how solidarity has today come to be not about conviction but choice, not vision but lifestyle, not others but ourselves – turning us into the ironic spectators of other people’s suffering.