دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Nicolae-Alexandru Virastau
سری:
ناشر: Columbia University
سال نشر: 2015
تعداد صفحات: 215
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Invention of Memoirs in Renaissance France به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب اختراع خاطرات در رنسانس فرانسه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این پایان نامه به بررسی پیدایش ژانر خاطره نویسی در فرانسه می پردازد. کومینز، نویسنده که عموماً به عنوان اولین خاطرهنویس شناخته میشود، در ابتدا خاطرات خود را مجموعهای از یادداشتهای شخصی میدانست که توسط آنجلو کاتو برای تاریخچه مفصلتر سلطنت لویی یازدهم استفاده میشد، اما به تدریج آن را روایتی مستقل و دست اول در نظر گرفت. نیمه دوم قرن شانزدهم شاهد ظهور گروهی بیسابقه و به هم پیوسته از روایات تاریخی دست اول بود که به صورت دستنوشته منتشر میشدند یا به صورت خاطرات منتشر میشدند. این متون به معیارهای تعیین شده توسط تاریخ نگاری جدید رنسانس پاسخ می دادند که در پی تبدیل تاریخ سنتی به علمی با کاربردهای سیاسی بود. همانطور که پارادایم مدرن اولیه تاریخ نگاری مبتنی بر منابع روایی دست اول در دوران مدرن محو شد، خاطرات موقعیت تاریخی خود را از دست دادند و بخشی از ادبیات فرانسه شدند. بسیاری از محققان خاطرات رنسانس را اشکال ابتدایی زندگینامهای میدانند که تنها در عصر لویی چهاردهم به بلوغ کامل رسیدند. تز من در درون و بر خلاف این پژوهش ادبی غایتشناسی است. با قرار دادن مجدد خاطرات رنسانس در چارچوب بلاغی اصلی آنها، استدلال میکنم که جستوجوی نویسنده برای بیان فردی، که ویژگی تعیینکننده خاطرات تلقی میشود، طرحی نابهنگام و گذشتهنگر است. پایان نامه من نشان می دهد که خاطرات در اصل یک کار جمعی بوده و ارزش های جمعی در خود یادبودی رنسانس غالب بوده است. اولین گروه رسمی خاطرات در پی جنگ های داخلی و مذهبی ظاهر شد که اشکال سنتی نمایندگی اجتماعی و سیاسی را به خطر انداخت. نویسندگان آنها به موضوعات نسبتاً جدیدی مانند مورد علاقه دربار، دلیل دولت و وحدت ملی پرداختند. با این حال، همه شواهد نشان میدهد که زندگی نوشتههای آنها نقطهای بین شرکتگرایی قرون وسطایی و فردگرایی رنسانس نیست، همانطور که قبلاً تصور میشد.
This dissertation investigates the emergence of the memoir genre in France. Commynes, the author generally regarded as the first memoirist, initially conceived his memoirs as a collection of personal notes to be used by Angelo Cato for a more elaborate history of Louis XI’s reign, but gradually came to consider it an independent, firsthand account. The second half of the sixteenth century witnessed the appearance of an unprecedented and closely-knit group of firsthand historical narratives, circulating in manuscript form or published as memoirs. These texts were responding to the standards set by a new Renaissance historiography, which sought to transform traditional history into a science with political applications. As the early modern paradigm of historiography based on firsthand narrative sources faded away in modern times, memoirs lost their historiographical status and became part of French literature. Most scholars deem Renaissance memoirs rudimentary forms of autobiography that only fully matured in the age of Louis XIV. It is within and against this teleological literary scholarship that my thesis is situated. By re-placing Renaissance memoirs within their original rhetorical context, I argue that the author’s quest for individual self-expression, which has been considered a defining characteristic of memoirs, is an anachronistic and retrospective projection. My dissertation shows that memoirs were originally a collective enterprise and that communal values prevailed in Renaissance self-memorialization. The first formal group of memoirs appeared in the wake of civil and religious wars that endangered traditional forms of social and political representation. Their authors addressed relatively new topics such as the court favorite, reason of state, and national unity. However, all the evidence suggests that their life-writings did not mark a watershed between medieval corporatism and Renaissance individualism, as has been previously thought.