The Introspective Art of Mark Twain

هنر درون نگر مارک تواین ارزیابی جدیدی از یک نویسنده برجسته آمریکایی است. داگلاس اندرسون به دنبال ردیابی توسعه تخیل مارک تواین، در اواخر عمر تواین، با گفتگوی طولانی انسان چیست؟ که تواین در سال 1906 به صورت ناشناس منتشر کرد، شروع می کند. از نظر تواین، افراد کم مطالعه انسان چیست؟ در قلب زندگی خلاق او نهفته است. این وصیت نامه اصلی زیبایی شناسی است که او برای بیان داستان تکامل هنری خود به کار گرفت. اندرسون خطوط داستانی را دنبال می کند که در طول حرفه تواین می گذرد. پرتره ای که پدیدار می شود به تمام دستاوردهای تواین می پردازد، با تکیه بر نوشته های خودزندگی نامه و سفرنامه او، و همچنین آثار داستانی منتشر شده و منتشر نشده که تاکنون عمیقاً در کانون ادبی جهان جای گرفته اند.

هوراس بیکسبی، استاد خلبان مارک تواین، زمانی به او توصیه کرد: «کنار رودخانه در سرت برو. تا قایق بخارش را راهنمایی کند. برای اهداف این کتاب، رودخانه در سر یک سازه ذهنی از جهان فیزیکی نیست، بلکه خود شبکه‌های رودخانه‌ای آگاهی است: رودخانه‌ای که ذهن است. بحث‌های مفصل کتاب‌های جداگانه که ساختار هر فصل را تشکیل می‌دهند، توجه شاگردان و ستایشگران مارک تواین را از طریق کانال‌های درونی به جای بیرونی، به سمت قدردانی کامل‌تر از میراث او سوق می‌دهد.

The Introspective Art of Mark Twain is a major new assessment of a towering American writer. Seeking to trace the development of Mark Twain's imagination, Douglas Anderson begins near the end of Twain's life, with the long dialogue What Is Man? that Twain published anonymously in 1906. In Twain's view, the little-read What Is Man? lies at the heart of his creative life. It is the central aesthetic testament that he employed to tell the story of his artistic evolution. Anderson follows the contours of that story as it unfolds over Twain's career. The portrait that emerges addresses the full scope of Twain's achievement, drawing on his autobiographical and travel writings, as well as the published and unpublished works of fiction that are by now deeply embedded in the world literary canon.

“Steer by the river in your head,” Mark Twain's master pilot, Horace Bixby, once advised him, when the opaque atmosphere of the outer world made it impossible to see the actual Mississippi through which Twain was trying to guide his steamboat. For the purposes of this book, the river in one's head is not a mental construct of the physical world but the riverine networks of consciousness itself: the river that is the mind. The detailed discussions of individual books that structure each chapter direct the attention of Mark Twain's students and admirers, through inward rather than outward channels, toward a fuller appreciation for his legacy.