The Interpretation of Archaeological Spatial Patterning

بررسی الگوهای فضایی درون محوطه باستان شناسی به طور کلی یکی از دو جهت را در پیش گرفته است: مطالعاتی که روش هایی را برای تجزیه و تحلیل الگوهای فضایی باستان شناسی معرفی و کاوش می کنند یا آنهایی که ترکیب الگوهای فضایی را به صورت واقعی-قوم نگاری، تجربی یا تجربی توصیف و تحلیل می کنند. زمینه های طبیعی مطالعات باستان شناسی عمدتاً از نظر ماهیت کمی بوده و به شناخت و تعریف الگوها مربوط می شود. تلاش‌های واقع‌گرایانه اغلب بیشتر معطوف به تفسیر بودند و به چگونگی شکل‌گیری الگوها و معنای آنها می‌پرداختند. گروه تحقیقاتی ما در زمینه تحلیل فضایی باستان شناسی در دانشگاه ویسکانسین-مدیسون چندین سال است که روی مسائل کمی و تفسیری کار کرده است. هر دو خط تحقیق ارتباط نزدیکی با هم دارند و مکمل های مهمی هستند. به منظور نشان دادن همگرایی مطالعات باستان شناسی و واقعی برای درک الگوهای فضایی درون مکانی، سمپوزیومی را در پنجاه و دومین نشست سالانه انجمن باستان شناسی آمریکا در تورنتو، کانادا، در ماه می 1987 برگزار کردیم. سمپوزیوم با عنوان "" تفسیر الگوهای فضایی باستان شناسی عصر حجر، در دو جلسه برگزار شد. شش مقاله ارائه شده در جلسه صبح، که پنج مورد از آنها قسمت اول این جلد را شامل می شود، بر تحقیقات قوم باستان شناسی و تجربی متمرکز است. مایکل شیفر سخنران این نیمه از سمپوزیوم بود. هدف ما از مشارکت قوم‌باستان‌شناسی در سمپوزیوم و حجم، ترسیم برخی از دستاوردهای مهمی بود که تاکنون توسط مطالعات واقعی در مورد شکل‌گیری الگوهای فضایی به دست آمده است.

Investigations of archaeological intrasite spatial patterns have generally taken one of two directions: studies that introduced and explored methods for the analysis of archaeological spatial patterns or those that described and analyzed the for­ mation of spatial patterns in actuaiistic-ethnographic, experimental, or natu­ ral-contexts. The archaeological studies were largely quantitative in nature, concerned with the recognition and definition of patterns; the actualistic efforts were often oriented more toward interpretation, dealing with how patterns formed and what they meant. Our research group on archaeological spatial analysis at the University of Wisconsin-Madison has been working for several years on both quantitative and interpretive problems. Both lines of investigation are closely related and are important complements. In order to demonstrate the convergence of archaeological and actualistic studies for the understanding of intrasite spatial patterns, we organized a sympo­ sium at the 52nd Annual Meeting of the Society of American Archaeology in Toronto, Canada, in May 1987. The symposium, titled "The Interpretation of Stone Age Archaeological Spatial Patterns," was organized into two sessions. The six papers presented in the morning session, five of which comprise Part I of this volume, focused on ethnoarchaeological and experimental research. Michael Schiffer was the discussant for this half of the symposium. Our intention for the ethnoarchaeological contributions to the symposium and volume was the delin­ eation of some of the significant accomplishments achieved thus far by actualistic studies regarding the formation of spatial patterns.