The International Legal Status of Formosa

آیا دو چین می توانند در نظم جهانی کنونی همزیستی داشته باشند؟ به یک معنا، آنها در کنار هم وجود دارند - چین اکنون آزاد در تایوان (فورموسا) و چین کمونیست در سرزمین اصلی. به استثنای یک رویارویی نظامی، این وضعیت می تواند برای سال های آینده باقی بماند. با این حال، اگر بخواهیم چین آزاد و چین کمونیستی را بر مبنایی دائمی قرار دهیم و به آنها وضعیت حقوقی بین‌المللی را به عنوان موجودیت‌های مقیم و جداگانه بدهیم، با مشکلات جدی مواجه می‌شویم. چین آزاد و چین کمونیستی در حال حاضر تنها به این دلیل وجود دارند که هیچکدام نمی توانند به طور مؤثر وضعیت را تغییر دهند. هر یک از آنها توسط یک بلوک قدرت حمایت می شود که وجود قانونی تنها یکی از این رژیم های سیاسی را به رسمیت می شناسد. ایالات متحده پیپینگ را به رسمیت نمی شناسد، اگرچه چندین سال است که جلساتی در سطح سفیر با رژیم داشته است. به روشی مشابه، بلوک ملل شوروی از به رسمیت شناختن چین ملی گرا خودداری می کند. وضعیت بسیار شبیه به وضعیت دو آلمان، دو کره و دو ویتنام است. برای یافتن راه‌حلی برای این بن‌بست سیاسی، پیشنهاد می‌شود که «دولت چینی-فورموسان» یا نوعی «خود تعیینی» توسط فورموسان ایجاد شود. این اولین بار توسط چستر بولز در مقاله خود "مشکل چین مورد بررسی مجدد" (Foreign Affairs، آوریل 1960) بیان شد و توسط جان کارتر وینسنت در نامه خود به سردبیر نیویورک تایمز (7 دسامبر 1961) حمایت شد. گزارش کانلون در سال 1959 نیز همین موضع را داشت. یون. همچنین، آرنولد جی.

Can two-Chinas co-exist in the present world order? In a sense they co-exist now-Free China in Taiwan (Formosa) and Communist China on the mainland. Barring a military showdown, this situation could remain for years to come. However, if we seek to put Free China and Communist China on some permanent basis and give them interna­ tional juridical status as abiding and separate entities, then we are faced with serious difficulties. Free China and Communist China co­ exist at present simply because neither can effectively alter the situa­ tion. Each is backed by a power bloc that recognizes the legal existence of only one of these political regimes. The United States does not re­ cognize Peiping, even though it has conducted meetings on the ambas­ sadorial level with the Regime for several years. In a corresponding way, the Soviet bloc of nations refuses to recognize Nationalist China. The situation is very similar to that of two-Germanys, two-Koreas and two-Vietnams. To seek a solution to this political impasse, it is suggested that a "Sino-Formosan State" or some kind of "self-determination" by the Formosans be instituted. This was first expressed by Chester Bowles in his article "The China Problem Reconsidered" (Foreign Affairs, April 1960), and supported by John Carter Vincent in his letter to the editor of the New York Times (December 7,1961). The Conlon Report of 1959 held the same posi. tion. Also, Arnold J.