The ingenious gentleman and poet Federico García Lorca ascends to hell

در رمان تخیلی کارلوس روخاس، شاعر اسپانیایی فدریکو گارسیا لورکا، که توسط شورشیان فرانکوئیست در اوت 1936 به قتل رسید، خود را در جهنمی می بیند که به نوعی شبیه برج بابل بروگل است. او تنها در یک تئاتر کوچک در این جهنم خصوصی می نشیند و صحنه هایی از زندگی خود را که بارها و بارها و بارها اجرا می شود تماشا می کند. به طور غیرمنتظره ای، دو داپلگانگر ظاهر می شوند، یکی لورکای میانسال، دیگری یک خود هشت ساله خشمگین، و شاعر با سردرگمی کابوس وار از هویت ها و سرنوشت های جایگزین مواجه می شود.

کارلوس روجاس از یک فرض خارق العاده استفاده می کند - گارسیا لورکا در جهنم- بررسی مجدد زندگی شاعر و گمانه زنی در مورد جایگزین هایی برای پایان تراژیک او. روخاس با چشم سوررئالیست و ذهن یک فیلسوف اخلاقی خلق می کند. او دنیایی عمیقاً بدیع را تداعی می کند و با انجام این کار در بین همتایان بین المللی مانند گابریل گارسیا مارکز، فیلیپ راث، جی ام کوتزی و خوزه ساراماگو جایگاهی را به دست می آورد.

In Carlos Rojas’s imaginative novel, the Spanish poet Federico García Lorca, murdered by Francoist rebels in August 1936, finds himself in an inferno that somehow resembles Breughel’s Tower of Babel. He sits alone in a small theater in this private hell, viewing scenes from his own life performed over and over and over. Unexpectedly, two doppelgängers appear, one a middle-aged Lorca, the other an irascible octogenarian self, and the poet faces a nightmarish confusion of alternative identities and destinies.

Carlos Rojas uses a fantastic premise—García Lorca in hell—to reexamine the poet’s life and speculate on alternatives to his tragic end. Rojas creates with a surrealist’s eye and a moral philosopher’s mind. He conjures a profoundly original world, and in so doing earns a place among such international peers as Gabriel García Márquez, Philip Roth, J. M. Coetzee, and José Saramago.