The Identity Question: Blacks and Jews in Europe and America

علیرغم وعده روشنگری مبنی بر تعلق آرمانگرایانه بین همه شهروندان، سیاهان و یهودیان از زندگی کشورهای میزبان خود حذف شدند. در تبعید دیاسپوریک خود، هر دو گروه به عنوان برده، بیگانه، کافر و اغلب کاملاً انسان به حاشیه رانده شدند. مسئله هویت: سیاهان و یهودیان در اروپا و آمریکا به بررسی تأثیرات دیاسپورا بر آگاهی سیاهان و یهودیان می پردازد و تاریخ های مشابهی از حاشیه نشینی و سرکوب را نشان می دهد.

متفکران روشنگری با کنار گذاشتن مقولات اجتماعی ثابت دوران قبل، استدلال کردند که همه مردان در مقام خود به عنوان شهروند یک دولت سکولار از حق مشارکت مدنی کامل و حمایت برابر تحت قانون برخوردارند. در تئوری، چنین ایدئولوژی طبقات یا نژادهایی از مردان را به رسمیت نمی شناخت که به طور خودکار از شهروندی حذف می شدند. در واقع، تصاویر منفی از سیاهان و یهودیان همچنان افکار و سیاست های اروپایی را آگاه می کرد و منطقی برای تجارت پر رونق برده در خارج از کشور و ادامه سرکوب یهودیان در داخل فراهم می کرد. بنابراین سیاه‌پوستان و یهودیان مجبور شدند خود را مطابق با یا در تضاد با ایده‌های اروپایی در مورد اینکه چه کسی هستند تعریف کنند. سیاهپوستان به ناچار با کلیشه‌های بربریت سیاه و حیوان‌گرایی مبارزه کردند. روشنفکران یهودی به عدم شایستگی اخلاقی ادعایی خود برای مشارکت در جامعه اعتراض کردند، در حالی که وفاداری اولیه خود را به کشور میزبان خود به جای سایر یهودیان اعلام کردند.

مرکز این بررسی چهار اتوبیوگرافی کلیدی است، دو مورد از اواخر دهه 1700 و دو مورد از تاریخ اخیر. زندگی‌نامه‌های ریچارد رایت و آلفرد کازین، که به‌عنوان بیان‌های اصلی هویت نژادی و قومی در قرن بیستم در آمریکا در نظر گرفته شده‌اند، شباهت‌های شگفت‌انگیزی را با همتایان عصر روشنگری آنها در اروپا، اولاد اکویانو سیاه‌پوست و سالومون میمون یهودی نشان می‌دهد. Equiano، Maimon، Kazin، و Wright همگی مطلوبیت نهایی فرهنگ غربی را می پذیرند. همه به وعده روشنگری ایمان دارند. همه توسط فرهنگ‌های سیاسی بزرگ‌تر بریتانیا، آلمان و آمریکا طرد شدند، اما هرکدام سفری دشوار را از حاشیه‌های قومی زبان، فرهنگ، و وفاداری «قبیله‌ای» به مرکز جهانی لندن، برلین، شیکاگو انجام دادند. یا نیویورک

این تصورات اروپایی مدرن از هویت سیاه‌پوست و یهودی، و نیز اشکال مدرن نژادپرستی که در قرن هجدهم مطرح شد، کاملاً وارد آمریکا شد. در نتیجه، تاریخ فکری و اجتماعی آمریکا در قرن بیستم منعکس کننده همان جنبش هایی است که در اروپای روشنگری وجود داشت به سمت پذیرش و طرد شدن.

Despite the Enlightenment's promise of utopian belonging among all citizens, blacks and Jews were excluded from the life of their host countries. In their diasporic exile both groups were marginalized as slaves, aliens, unbelievers, and frequently not fully human. The Identity Question: Blacks and Jews in Europe and America explores the effects of diaspora upon black and Jewish consciousness, demonstrating similar histories of marginality and oppression.

Casting off the fixed social categories of an earlier age, Enlightenment thinkers argued that all men in their capacity as citizens of a secular state had the right to full civic participation and equal protection under the law. In theory, such an ideology did not recognize classes or races of men automatically excluded from citizenship. In fact, negative images of blacks and Jews continued to inform European thought and policy, providing a rationale for a thriving slave trade abroad and continued oppression of Jews at home. Thus blacks and Jews were forced to define themselves in accordance with or in opposition to European ideas about who they were. Of necessity, blacks struggled against the stereotypes of black barbarism and bestiality. Jewish intellectuals protested their alleged moral unfitness to participate in society, while proclaiming primary allegiance to their host country rather than to other Jews.

Central to this examination are four key autobiographies, two from the late 1700s and two from recent history. The autobiographies of Richard Wright and Alfred Kazin, taken as prime twentieth-century American expressions of racial and ethnic identity, reveal striking similarities to their Enlightenment counterparts in Europe, the black Olaude Equiano and the Jewish Salomon Maimon. Equiano, Maimon, Kazin, and Wright all accept the ultimate desirability of Western culture. All believe in the Enlightenment promise. All were ostracized by the larger political cultures of Great Britain, Germany, and America, but each made an arduous journey from the ethnic margins of language, culture, and "tribal" loyalty to the cosmopolitan center of London, Berlin, Chicago, or New York.

These modern European conceptions of black and Jewish identity, as well as the modern forms of racism that came to term in the eighteenth century, entered America whole cloth. Consequently, American intellectual and social history of the twentieth century mirrors the same movements toward acceptance and ostracism that had existed in Enlightenment Europe.