The Human Brain Circulation: Functional Changes in Disease

بسیاری از دانش ما در مورد گردش خون مغزی از مطالعات گونه‌های دیگر به جز انسان به دست آمده است. به رسمیت شناختن فزاینده ای از تفاوت های گونه ای وجود دارد و نگرانی وجود دارد که مطالعات روی حیوانات ممکن است گمراه کننده باشد، اگر بی چون و چرا در مورد انسان اعمال شود. یک مثال دراماتیک از این در اوایل داستان او در مورد مطالعه گردش خون رخ داد. جالینوس از پرگامو (131-201 پس از میلاد) یک معرابیل یا «شبکه شگفت‌انگیز» از رگ‌های خونی در قاعده جمجمه انسان را توصیف کرد که باید از مشاهدات برخی حیوانات به دست آورده باشد. این ساختار عروقی توسط شریان های کاروتید تامین می شود که پس از نفوذ به جمجمه، به تعداد زیادی شاخه های بسیار کوچک و نازک در ناحیه بین جمجمه و ماده سخت شامه تقسیم می شوند. تصور اینکه راه خود را در مغز فراموش کرده‌اند. اما اینطور نیست. در واقع، این شریان‌های متعدد دوباره به هم می‌پیوندند و مانند ریشه‌های تنه درخت به هم می‌پیوندند... \" اعتبار نوشته‌های جالینوس بر تفکر علمی در مورد 1500 سال. لئوناردو دووینچی، که آن را در طرح های تشریحی خود گنجانده بود، توصیف او از یک ریته بدون تردید بود. مشاهدات قابل توجه ویلیام هاروی منجر به گزارش قطعی او از گردش خون شد.

Much of our knowledge of the cerebral circulation has been derived from studies of species other than human. There is increas­ ing recognition of species differences and concern that studies in animals may be misleading if unquestioningly applied to the human. A dramatic example of this occurred in the early his­ tory of the study of the circulation of the brain. Galen of Pergamo (131-201 AD) described a rete mirabile or "marvelous network" of blood vessels at the base of the human skull that he must have derived from observations of certain animals. This vascular structure was supplied by the carotid arteries which, after penetrating the cranium,"are divided into a large number of very small and thin branches in the region between the cranium and the dura matter. Then . . . intersecting one another they give the impression of having forgotten their way in the brain. But this is not the case. In fact, these numerous arteries rejoin and unite like the roots of a tree trunk. . . . " The authority of Galen's writings dominated scientific thought for about 1500 years. His description of a rete was unques­ tioned by Leonardo de Vinci, who included it in his anatomical sketches. William Harvey's remarkable observations led to his definitive account of the circulation of blood.