The Hour of Land: A Personal Topography of America’s National Parks

پارک های ملی آمریکا فضاهای تنفسی در دنیایی هستند که در آن چنین فضاهایی به طور پیوسته در حال از بین رفتن هستند، به همین دلیل است که سالانه بیش از 300 میلیون نفر از این پارک ها بازدید می کنند. اکنون تری تمپست ویلیامز، نویسنده کتاب کلاسیک محیطی پناهگاهو خاطرات محبوب وقتیزنان پرنده بودند، با ساعت لند، جشن ادبی پارک‌های ملی ما، کاوشی در مورد معنای آنها برای ما و معنای ما برای آنها.

از گرند تتونز در وایومینگ تا آکادیا در مین تا بیگ بند در تگزاس و غیره، ویلیامز مجموعه‌ای از پرتره‌های غنایی خلق می‌کند که عظمت منحصربه‌فرد هر مکان را روشن می‌کند و در عین حال به معنای شکل دادن به منظره‌ای با تاریخ تکاملی خود به چیزی که خود ما ساخته‌ایم، می‌پردازد. بخشی از خاطرات، بخشی تاریخ طبیعی، و بخشی نقد اجتماعی، ساعت سرزمینیک تامل و بیانیه ای است در مورد اینکه چرا سرزمین های وحشی برای روح آمریکا اهمیت دارد.

America’s national parks are breathing spaces in a world in which such spaces are steadily disappearing, which is why more than 300 million people visit the parks each year. Now Terry Tempest Williams, the author of the environmental classic Refuge and the beloved memoir WhenWomen Were Birds, returns with The Hour of Land, a literary celebration of our national parks, an exploration of what they mean to us and what we mean to them.

From the Grand Tetons in Wyoming to Acadia in Maine to Big Bend in Texas and more, Williams creates a series of lyrical portraits that illuminate the unique grandeur of each place while delving into what it means to shape a landscape with its own evolutionary history into something of our own making. Part memoir, part natural history, and part social critique, The Hour of Land is a meditation and a manifesto on why wild lands matter to the soul of America.