The hoarders : material deviance in modern American culture

فعل declutter" هنوز وارد فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد نشده است، اما استفاده روزافزون از آن نشان می‌دهد که این فقط موضوع زمان است. مقالاتی حاوی نکات و ترفندهایی در مورد نحوه سازماندهی صفحات جلد مجلات و نمایش در برنامه های تلویزیونی و آگهی های بازرگانی، در حالی که متخصصان و متخصصان درهم و برهم که به آنها «بی نظم شناسان» گفته می شود، فقط یک تماس تلفنی با شما فاصله دارند. همه جا احساسات یکسان است: بهم ریختگی بد است.

در احتکارکنندگان، اسکات هرینگ بررسی عمیقی از چگونگی پیدایش احتکارگران مدرن از زمان پیدایش آنها در اواخر ارائه می دهد. دهه 1930 تا به امروز. او درمی‌یابد که هم ایده سازمان‌دهی و هم نقش بی‌نظم‌شناس عمیقاً در فرهنگ ما ریشه دوانده است، و مرز باریکی بین درهم‌کاری و انحراف در آمریکا وجود دارد. شاه ماهی ما را با جیل آشنا می‌کند، که میزهایش پر از مواد غذایی فاسد شده است و کابینت‌هایش مملو از خرید است، در حالی که نوارهای مگس آویزان از سقف او احتمالاً بیشتر مگس هستند تا نوار. هنگامی که جیل یک کدو تنبل در حال تجزیه را می بیند که در شرف رها شدن است، متوقف می شود و در سبزی فاسد و محقر گنجینه خاصی را می بیند. او می‌گوید: «من قبلاً چنین چیزی را ندیده‌ام» و نگاه می‌کند تا ببیند آیا دانه‌هایی باقی مانده است یا خیر. از چنین لحظاتی است که هرینگ سؤالات خود را مطرح می کند: چه چیزی به عنوان یک زندگی مادی قابل قبول محسوب می شود و چه کسی تصمیم می گیرد؟ آیا احتکار نوعی انحراف ذاتی ذهن، یا یک پدیده تاریخی اخیر است که در فرهنگ های مادی تغییر می کند؟ شاه ماهی دومی را انتخاب می کند و توضیح می دهد که احتکارکنندگان توجه را به خود جلب می کنند نه به این دلیل که بیمار روانی هستند، بلکه به این دلیل که حالت های عادی روابط مادی را به چالش می کشند. انباشته از توصیف‌های دقیق و گاهی نگران‌کننده از ناپاکی، حفاری‌ها تاریخ وسیع و شگفت‌انگیزی از احتکار را ارائه می‌دهد که همه ما را وادار می‌کند تا در نحوه نگرش خود به این انباشته‌کننده‌های بهم ریختگی تجدید نظر کنیم.

The verb “declutter” has not yet made it into the Oxford English Dictionary, but its ever-increasing usage suggests that it’s only a matter of time. Articles containing tips and tricks on how to get organized cover magazine pages and pop up in TV programs and commercials, while clutter professionals and specialists referred to as “clutterologists” are just a phone call away. Everywhere the sentiment is the same: clutter is bad.

In The Hoarders, Scott Herring provides an in-depth examination of how modern hoarders came into being, from their onset in the late 1930s to the present day. He finds that both the idea of organization and the role of the clutterologist are deeply ingrained in our culture, and that there is a fine line between clutter and deviance in America. Herring introduces us to Jill, whose countertops are piled high with decaying food and whose cabinets are overrun with purchases, while the fly strips hanging from her ceiling are arguably more fly than strip. When Jill spots a decomposing pumpkin about to be jettisoned, she stops, seeing in the rotting, squalid vegetable a special treasure. “I’ve never seen one quite like this before,” she says, and looks to see if any seeds remain. It is from moments like these that Herring builds his questions: What counts as an acceptable material life—and who decides? Is hoarding some sort of inherent deviation of the mind, or a recent historical phenomenon grounded in changing material cultures? Herring opts for the latter, explaining that hoarders attract attention not because they are mentally ill but because they challenge normal modes of material relations. Piled high with detailed and, at times, disturbing descriptions of uncleanliness, The Hoarders delivers a sweeping and fascinating history of hoarding that will cause us all to reconsider how we view these accumulators of clutter.