The History of Allelopathy

آللوپاتی مطالعه فعل و انفعالات شیمیایی گیاهان است. این مفهوم از دوران باستان شناخته شده است و برای اولین بار به صورت مکتوب در حدود 350 سال قبل از میلاد به طور واضح ظاهر شد. در آثار تئوفراستوس این کتاب شرح مفصلی از مفهوم آللوپاتی ارائه می دهد که در طول ادبیات گیاه شناسی از اولین نوشته های ثبت شده تا دوران مدرن رخ داده است.

در دنیای باستان، تعامل منفی و مثبت گیاهان در چارچوب ضدیت و همدردی با چیزها بیان شد. به این ترتیب، ضدیت و همدردی به طور گسترده‌تر از آنچه عموماً قدردانی می‌شود درک شد و در واقع در جنبه‌های فرهنگ خارج از گیاه‌شناسی و کشاورزی جذب شد.

این کتاب ابتدا به این سوال می پردازد که آللوپاتی چیست، زیرا آللوپاتی یکی از این اصطلاحات ناگوار در بوم شناسی است که تعریف واحدی ندارد. این کتاب سپس قسمت های اصلی تاریخ آللوپاتی را بررسی می کند: نوشته های یونان و روم کلاسیک. آثار عربی، هندی و چینی قرون وسطی؛ ظهور چاپ و انتشار اطلاعات در قرون 16^SUP و 17^th. قرن 18^ام و نظریه دفع ریشه. قرن 19^ام و تأثیر A.P. de Candolle; اوایل قرن 20^ام و کار Pickering و اداره خاک USDA. و سالهای منتهی به دوران کنونی.

این کار به طور گسترده از منابع اصلی استفاده می کند، و در نتیجه بسیاری از ادعاهای منتشر شده در رابطه با پیشینه آللوپاتی، نشان داده شده است که نادرست یا در بهترین حالت بسیار ناکافی است. تعداد زیادی از اطلاعات به صورت تلفیقی یا قابل دسترس برای اولین بار ارائه شده است. این کتاب در تلاش است تا تاریخ آللوپاتی را در هر دو زمینه علمی و جامعه شناختی تنظیم کند.

Allelopathy is the study of the chemical interactions of plants. This concept has been known since antiquity, and first appears unambiguously in written form in about 350 B.C. in the works of Theophrastus. This book provides a detailed account of the concept of allelopathy as it has occured through the course of botanical literature from the earliest recorded writings to the modern era.

In the ancient world, the negative and positive interaction of plants was expressed within the framework of antipathy and sympathy of things. As such, antipathy and sympathy were more widely understood than generally appreciated, and indeed were assimilated in aspects of culture outside of botany and agriculture.

This book firstly addresses the question of what is allelopathy, as allelopathy is one of these unfortunate terms in ecology that has no unified definition. The book then examines the major episodes in the history of allelopathy: the writings from classical Greece and Rome; mediaeval Arabic, Indian and Chinese work; the advent of printing and promulgation of information in the 16^th and 17^th centuries; the 18^th century and the theory of root excretion; the 19^th century and the influence of A.P. de Candolle; the early 20^th century and the work of Pickering and the USDA Bureau of Soils; and the years leading to the current era.

The work draws extensively on original sources, and consequently many of the assertions published in relation to the background of allelopathy, are shown to be incorrect, or at best very inadequate. There is a great deal of information presented, in a consolidated or accessible form, for the first time. The book endeavours to set the history of allelopathy within both a scientific and sociological context.