دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 0
نویسندگان: al-Ṭabarī. Clifford Edmund Bosworth
سری: SUNY Series in Near Eastern Studies
ISBN (شابک) : 0887065643, 9780887065644
ناشر: State University of New York Press
سال نشر: 1989
تعداد صفحات: 394
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 18 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The History of al-Ṭabarī, Vol. 30: The ‘Abbāsid Caliphate in Equilibrium: The Caliphates of Musa al-Hadi and Harun al-Rashid A.D. 785-809/A.H. 169-193 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تاریخ الطبری، ج. 30: خلافت عباسی در تعادل: خلافت موسی الهادی و هارون الرشید 785-809 هجری قمری. 169-193 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این جلد از تاریخ طبری نزدیک به ربع قرن را در بر می گیرد
و پس از پوشش بسیار کوتاه خلافت الهادی، بر خلافت هارون الرشید
متمرکز می شود. در این سالها، خلافت با دشمنان بیرونی خود در
تعادل بود; دشمن بزرگ، بیزانس مسیحی، مورد احترام مسلمانان بود، و
دو قدرت بزرگ خاور نزدیک اساساً با یکدیگر برابر رفتار می کردند،
در حالی که مرزهای قفقاز و آسیای مرکزی در برابر فشار مردم ترک
اوراسیا داخلی نگه داشته شدند. فشارهای اصلی داخلی بود، از جمله
قیام شیعیان به نمایندگی از خاندان محروم علی و شورش های خوارج
تندرو برابری طلب. اما هیچ یک از اینها آنقدر جدی نبود که بر ثبات
اساسی خلافت تأثیر بگذارد.
خلافت هارون الرشید در غرب، تحت تأثیر تصویر گمراه کننده ای از
شب های عربی، به دست آمده است. i> تصویری درخشان به عنوان
عصر طلایی فرهنگ و حروف اسلامی که برخاسته از حمایت خلیفه از
شارحان این هنرها و علوم است. با توجه به تصویر خلیفه که از صفحات
طبری بیرون میآید، به نظر میرسد که این تصویر کاملاً اغراقآمیز
است. خود الرشید هیچ نشانه قابل توجهی از صلاحیت اداری، رهبری
نظامی یا منافع فکری فراتر از آنچه کنوانسیون از یک حاکم می
خواست، نشان نمی دهد. او در بسیاری از دوران سلطنت خود، کار حکومت
را به وزیران توانمند خاندان برمکیان واگذار کرد - روایت سقوط
چشمگیر آنها از قدرت یکی از چشمگیرترین ویژگی های روایت های طبری
در اینجا - و تصمیم او برای تفرقه. امپراتوری اسلامی پس از مرگ او
بین پسرانش قرار بود متعاقباً به یک جنگ داخلی فاجعه بار منجر
شود. با این وجود، داستان الطبری مملو از نکات حاشیه ای جالب در
مورد زندگی افراد درگیر در حلقه دربار آن زمان و انگیزه هایی است
که مسلمانان قرون وسطی را وادار به جستجوی مشاغل نامطمئن در آنجا
می کرد.
This volume of al-Tabari's History covers nearly a
quarter of a century, and after covering the very brief
caliphate of al-Hadi, concentrates on that of Harun al-Rashid.
During these years, the caliphate was in a state of balance
with its external foes; the great enemy, Christian Byzantium,
was regarded with respect by the Muslims, and the two great
powers of the Near East treated each other essentially as
equals, while the Caucasian and Central Asian frontiers were
held against pressure from the Turkish peoples of Inner
Eurasia. The main stresses were internal, including Shi'ite
risings on behalf of the excluded house of 'Ali, and revolts by
the radical equalitarian Kharijites; but none of these was
serious enough to affect the basic stability of the
caliphate.
Harun al-Rashid's caliphate has acquired in the West, under the
influence of a misleading picture from the Arabian
Nights, a glowing image as a golden age of Islamic culture
and letters stemming from the Caliph's patronage of the
exponents of these arts and sciences. In light of the picture
of the Caliph which emerges from al-Tabari's pages, however,
this image seems to be distinctly exaggerated. Al-Rashid
himself does not exhibit any notable signs of administrative
competence, military leadership or intellectual interests
beyond those which convention demanded of a ruler. For much of
his reign, he left the business of government to the capable
viziers of the Barmakid family--the account of whose
spectacular fall from power forms one of the most dramatic
features of al-Tabari's narratives here--and his decision to
divide the Islamic empire after his death between his sons was
to lead subsequently to a disastrous civil war. Nevertheless,
al-Tabari's story is full of interesting sidelights on the
lives of those involved in the court circle of the time and on
the motivations which impelled medieval Muslims to seek
precarious careers there.