The Hermetic Deleuze: Philosophy and Spiritual Ordeal

ژیل دلوز در نوشته‌های خود از مجموعه وسیعی از منابع، از فلسفه و روانکاوی گرفته تا علم و هنر استفاده کرد. با این حال محققان عمدتاً یکی از جریان‌های فکری زیربنای آثار او را نادیده گرفته‌اند: باطنی‌گرایی غربی، به‌ویژه نسب تفکر هرمتیک که از اواخر باستان تا رنسانس از طریق آثار شخصیت‌هایی مانند ایامبلیکوس، نیکلاس کوزا، پیکو دلا میراندولا و جووردانو گسترش می‌یابد. برونو در این کتاب، جاشوا رامی بررسی می‌کند که تا چه اندازه اخلاق، متافیزیک و سیاست دلوز از این سنت هرمتیک آگاه شده است و تنها از طریق آن می‌توان به طور کامل آن را درک کرد.

شناسایی لحظات کلیدی هرمتیک در اندیشه دلوز، از جمله رامی با نظریه‌های هنر، ذهنیت و ماندگاری خود استدلال می‌کند که کار فیلسوف نوعی هرمتیک معاصر را نشان می‌دهد، آزمایشی مداوم در یکپارچه‌سازی اندیشه و عاطفه، ادراک و مفهوم، و ذهن و طبیعت به منظور ایجاد روابط جدید بین دانش، قدرت. ، و آرزو. رامی با کشف و روشن کردن رشته هرمتیک در آثار دلوز، هم تفسیر جدیدی از دلوز ارائه می‌کند، به‌ویژه اصرار او بر اینکه توسعه اندیشه مستلزم یک آزمایش معنوی است، و هم چارچوبی برای بازیابی پارادایم ماقبل کانتی فلسفه به مثابه تمرین معنوی. BR>

In his writing, Gilles Deleuze drew on a vast array of source material, from philosophy and psychoanalysis to science and art. Yet scholars have largely neglected one of the intellectual currents underlying his work: Western esotericism, specifically the lineage of hermetic thought that extends from Late Antiquity into the Renaissance through the work of figures such as Iamblichus, Nicholas of Cusa, Pico della Mirandola, and Giordano Bruno. In this book, Joshua Ramey examines the extent to which Deleuze's ethics, metaphysics, and politics were informed by, and can only be fully understood through, this hermetic tradition.

Identifying key hermetic moments in Deleuze's thought, including his theories of art, subjectivity, and immanence, Ramey argues that the philosopher's work represents a kind of contemporary hermeticism, a consistent experiment in unifying thought and affect, percept and concept, and mind and nature in order to engender new relations between knowledge, power, and desire. By uncovering and clarifying the hermetic strand in Deleuze's work, Ramey offers both a new interpretation of Deleuze, particularly his insistence that the development of thought demands a spiritual ordeal, and a framework for retrieving the pre-Kantian paradigm of philosophy as spiritual practice.