دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: زیست شناسی ویرایش: Tra نویسندگان: Henning Schmidgen. Nils F. Schott سری: FUP ISBN (شابک) : 0823261956, 9780823261956 ناشر: Fordham University Press سال نشر: 2014 تعداد صفحات: 247 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 22 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب منحنی های Helmholtz: ردیابی زمان از دست رفته (اشکال زندگی): رشته های زیست شناسی، تاریخ زیست شناسی
در صورت تبدیل فایل کتاب The Helmholtz Curves: Tracing Lost Time (Forms of Living) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب منحنی های Helmholtz: ردیابی زمان از دست رفته (اشکال زندگی) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این کتاب ظهور پدیده "زمان از دست رفته" را با تعامل با دو تن از
مهم ترین متخصصان زمان قرن نوزدهم بازسازی می کند: فیزیولوژیست
آلمانی هرمان فون هلمهولتز و نویسنده فرانسوی مارسل پروست.
نقطه شروع، کشف آرشیوی تصاویر منحنی است که هلمهولتز در زمینه
آزمایشات راهگشا در مورد موقتی بودن سیستم عصبی در سال 1851 تولید
کرد. هلمهولتز با «ماشین ترسیم قورباغه» شکاف زمانی بین محرک و
پاسخ را ایجاد کرد که باقی مانده است. موضوع اصلی در بحث بین عصب
شناسان و فیلسوفان.
هلمهولتز هنگام نامگذاری پدیده های ثبت شده، اصطلاح temps perdu
یا زمان از دست رفته را معرفی کرد. پروست ارتباطات بسیار خوبی با
دنیای زیست پزشکی پاریس در اواخر قرن نوزدهم داشت و با این اصطلاح
و فناوری های ردیابی فیزیولوژیکی پشت آن آشنا بود. اشمیدگن با
تکیه بر فلسفه ماشینی دلوز، شباهت بین مجموعه های ماشینی و شبکه
های ریزوماتیکی را که هلمهولتز و پروست پروژه های مربوطه خود را
در آن دنبال می کردند، برجسته می کند.
This book reconstructs the emergence of the phenomenon of "lost
time" by engaging with two of the most significant time experts
of the nineteenth century: the German physiologist Hermann von
Helmholtz and the French writer Marcel Proust.
Its starting point is the archival discovery of curve images
that Helmholtz produced in the context of pathbreaking
experiments on the temporality of the nervous system in 1851.
With a "frog drawing machine," Helmholtz established the
temporal gap between stimulus and response that has remained a
core issue in debates between neuroscientists and
philosophers.
When naming the recorded phenomena, Helmholtz introduced the
term temps perdu, or lost time. Proust had excellent contacts
with the biomedical world of late-nineteenth-century Paris, and
he was familiar with this term and physiological tracing
technologies behind it. Drawing on the machine philosophy of
Deleuze, Schmidgen highlights the resemblance between the
machinic assemblages and rhizomatic networks within which
Helmholtz and Proust pursued their respective projects.