The Haunting of Sylvia Plath

از زمان مرگش در سال 1963 در سن سی سالگی، سیلویا پلات به نمادی عجیب تبدیل شده است --- موضوعی از حدس و گمان، فانتزی، دافعه و میل شدید. ژاکلین رز از مناظره ها عقب نشینی می کند و به جای آن به چرخش بحث و جدل نگاه می کند و آن را به عنوان یک پدیده به خودی خود می شناسد - پدیده ای که در مورد نحوه انتخاب و قضاوت یک فرهنگ نویسندگان چیزهای زیادی به ما می گوید. چگونه صدای زنان را می شنویم. و اینکه چگونه پیام هایی را از، به و در مورد خود ناخودآگاه خود دریافت می کنیم.

Since her death in 1963 at the age of thirty, Sylvia Plath has become a strange icon---an object of intense speculation, fantasy, repulsion, and desire. Jacqueline Rose stands back from the debates and looks instead at the swirl of controversy, recognizing it as a phenomenon in itself--one with much to tell us about how a culture selects and judges writers; how we hear women's voices; and how we receive messages from, to, and about our unconscious selves.