The Habit of Art: A Play

بنجامین بریتن که با اپرای جدید خود، مرگ در ونیز، با ناراحتی نزدیک به باد دریانوردی می کند، از همکار و دوست سابق خود، دبلیو اچ. اودن مشاوره می خواهد. در طی این ملاقات خیالی، که اولین ملاقات آنها در بیست و پنج سال گذشته است، از جمله، زندگی نامه نویس آینده آنها و مرد جوانی از ایستگاه اتوبوس محلی، آنها را مشاهده کرده و قطع می کنند.

نمایشنامه جدید آلن بنت به همان اندازه که درباره تئاتر یا موسیقی است. این به خواسته های نگران کننده دو مرد دشوار و به اخلاق زندگی نامه نگاه می کند. منعکس کننده پیر شدن، خلاقیت و الهام، و تداوم در زمانی است که تمام اشتیاق صرف می شود: در نهایت، به عادت هنر.

Benjamin Britten, sailing uncomfortably close to the wind with his new opera, Death in Venice, seeks advice from his former collaborator and friend, W. H. Auden. During this imagined meeting, their first in twenty-five years, they are observed and interrupted by, among others, their future biographer and a young man from the local bus station.

Alan Bennett's new play is as much about the theater as it is about poetry or music. It looks at the unsettling desires of two difficult men, and at the ethics of biography. It reflects on growing old, on creativity and inspiration, and on persisting when all passion's spent: ultimately, on the habit of art.