The Great Blackfoot Treaties

قلمرو اجدادی گسترده ملت بلک فوت از رودخانه ساسکاچوان شمالی در آلبرتا تا رودخانه میسوری در مونتانا و از کوه‌های راکی ​​در شرق تا تپه‌های Cypress را دربرمی‌گرفت. این سرزمین غنی از گاومیش تا زمان ورود تاجران ویسکی، گرگ‌های بی‌وجدان، اپیدمی‌های آبله و تجاوز ساکنان سفیدپوست به شکارگاه‌های سنتی، پای بلک‌پا را برای نسل‌ها حفظ کرد. این عوامل به فقر گسترده و تضعیف روحیه منجر شد، و بلک فوت را وادار کرد تا برای حمایت از دولت کانادا درخواست کند.

نتیجه این درخواست، معاهده هفت بود، یکی از یازده معاهده شماره ای که در غرب کانادا بین سال های 1871 تا 1921 امضا شد. ، بلک فوت تمام جنوب آلبرتا را در ازای ذخیره 5 نفر در هر مایل مربع واگذار کرد. در عمل، این معاهده باعث شد که Blackfoot ناتوان و کاملاً وابسته به دولت باشد. معاهدات بزرگ پا سیاه زمینه و تأثیر عظیم معاهده هفت، و همچنین سایر معاهدات مؤثر بر Blackfoot را در این دوره زمانی بررسی می‌کند.

The expansive ancestral territory of the Blackfoot Nation ranged from the North Saskatchewan River in Alberta to the Missouri River in Montana and from the Rocky Mountains east to the Cypress Hills. This buffalo-rich land sustained the Blackfoot for generations until the arrival of whiskey traders, unscrupulous wolfers, smallpox epidemics, and the encroachment of white settlers on traditional hunting grounds. These factors led to widespread poverty and demoralization, forcing the Blackfoot to appeal to the Canadian government for protection.

The result of this appeal was Treaty Seven, one of eleven numbered treaties signed across western Canada between 1871 and 1921. Under its terms, the Blackfoot gave up all of southern Alberta in exchange for reserves based upon five people per square mile. In practice, the treaty rendered the Blackfoot powerless and wholly dependent on the government. The Great Blackfoot Treaties examines the context and enormous impact of Treaty Seven, as well as other treaties affecting the Blackfoot during this time period.