The Good Son

فرانک سیناترا بر سر او حیله زد. وارن زئوون یک آهنگ ادای احترام نوشت. سیلوستر استالونه داستان زندگی خود را به عنوان فیلم هفته تولید کرد. در دهه 1980، ری بوم بوم مانچینی صرفاً قهرمان سبک وزن نبود. مردم دوستدار او را یک قهرمان ملی می دانستند، واقعیراکی.

از شهر پولادین یانگستون، اوهایو، مانچینی به عنوان ناجی یک ورزش انتخاب شد: یک بچه صالح در یک بازی فاسد، از نظر نمادین قدرتمند و از نظر جمعیتی کامل، آخرین نژاد سفیدپوست. او برای کسانی که در شهرهای ویران شده آسیاب در سراسر آمریکا جا مانده بودند جنگید. اما بیشتر از همه برای پدرش جنگید. Lenny Mancinithe اصلیBoom Boom، همانطور که او را می نامیدند، خودش یک مدعی سبک وزن بود. اما رویای بزرگتر مانچینی در نوامبر 1944 در میدان جنگ به پایان رسید، زمانی که قطعات گلوله خمپاره آلمانی نزدیک بود او را بکشد. تقریباً چهار دهه بعد، ری قول داد عنوانی را که پدرش نمی توانست به دست آورد. چیزی که از آن نذر حاصل شد، افسانه ای خوشایند برای تلویزیون شبکه بود.

FRANK SINATRA FAWNED OVER HIM. WARREN ZEVON WROTE A TRIBUTE SONG. Sylvester Stallone produced his life story as a movie of the week. In the 1980s, Ray Boom Boom Mancini wasnt merely the lightweight champ. An adoring public considered him a national hero, the real Rocky.

From the mobbed-up steel city of Youngstown, Ohio, Mancini was cast as the savior of a sport: a righteous kid in a corrupt game, symbolically potent and demographically perfect, the last white ethnic. He fought for those left behind in busted-out mill towns across America. But most of all, he fought for his father. Lenny Mancinithe original Boom Boom, as he was calledhad been a lightweight contender himself. But the elder Mancinis dream ended on a battlefield in November 1944, when fragments from a German mortar shell nearly killed him. Almost four decades later, Ray promised to win the title his father could not. What came of that vow was a feel-good fable for network television....