The German Predicament: Memory and Power in the New Europe

اتحاد آلمان واقعاً به چه معناست؟ آندری اس. مارکوویتس و سایمون رایش در کاوش محرک خود در مورد این سؤال، تفاسیر کاملاً متفاوتی را با آنچه مفسران اغلب ارائه می‌دهند، ترسیم می‌کنند. یکی این که آلمان که به خوبی از هولوکاست آگاه است، «اروپایی شده» شده است و اکنون آماده است تا به عنوان لوکوموتیو سرمایه داری و دموکراتیک که اروپا را به قدرت می رساند، خدمت کند. مورد دیگر این است که تمایلات پشت آشویتس به جای محو شدن از روان آلمانی سرکوب شده است. بر اساس این دیدگاه، لیبرال دموکراسی آلمان توسط فاتحان متفقین تحمیل شد و روزی منحل خواهد شد و تمایلات توسعه طلبانه قدیمی برای تلاش برای آلمانی کردن تمام اروپا را آشکار خواهد کرد.

مارکوویتس و رایش استدلال می کنند که معاصر خوش خیم ارزیابی دموکراسی آلمان پس از جنگ، همراه با تحسین از دستاوردهای اقتصادی این کشور، به نفوذ آلمان بسیار بیشتر از قدرت نظامی کمک می کند. با این حال، در همان زمان، برخی از آلمانی‌ها اصول لیبرال و صلح‌طلب را درونی کرده‌اند و اکنون ملت خود را ناتوان می‌دانند، که صرفاً یک سوئیس بزرگ‌تر است. در نتیجه، در حالی که آلمانی ها نفوذ و گستره وسیعی دارند، مسئولیت رهبری را بر عهده نگرفته اند. مارکویتز و رایش معتقدند دلیل اصلی این شکاف بین ایدئولوژی و ساختار، در سیاست حافظه جمعی نهفته است.

What does the unification of Germany really mean? In their stimulating exploration of that question, Andrei S. Markovits and Simon Reich sketch diametrically different interpretations than are frequently offered by commentators. One is that Germany, well aware of the Holocaust, has been 'Europeanized' and is now prepared to serve as the capitalist and democratic locomotive that powers Europe. The other is that the proclivities behind Auschwitz have been suppressed rather than obliterated from the German psyche. Germany's liberal democracy was imposed by the allied victors, according to this view, and will one day dissolve, revealing the old expansionist tendencies to try to 'Germanize' all of Europe.

Markovits and Reich argue that benign contemporary assessments of Germany's postwar democracy, combined with admiration for the country's economic achievements, contribute to German influence far greater than military might was able to achieve. Yet, at the same time, some Germans have internalized liberal and pacifist principles and now see their nation as powerless, simply a larger Switzerland. As a result, while the Germans have enormous influence and latitude, they have not taken responsibility for leadership. The prime reason for this gap beween ideology and structure, Markovits and Reich suggest, lies in the politics of collective memory.