The Genetic Structure of Populations

این بخشی از ایدئولوژی علم است که این یک شرکت بین المللی است که توسط جامعه ای انجام می شود که هیچ مانعی برای ملت یا فرهنگ نمی شناسد. اما واقعیت تا حدودی متفاوت است. علیرغم بهترین نیات دانشمندان برای تشکیل یک جامعه واحد، جدا نشدن از تفاوت دیدگاه ملی و سیاسی، آنها در واقع با زبان از هم جدا شده اند. ادبیات علمی به زبان آلمانی عموماً توسط کارگران فرانسوی جذب نمی‌شود، و همچنین آنهایی که زبان مادری آنها انگلیسی است به زبان فرانسوی ظاهر نمی‌شود. به نظر می رسد که این مشکل از زمان جنگ گذشته شدیدتر شده است، زیرا صعود ایالات متحده به عنوان قدرت برتر اقتصادی، در زمان علم بزرگ و گران، به برتری بر تولید علمی آمریکا و گرایش فزاینده منجر شد. حداقل در میان انگلیسی زبانان) انگلیسی را به عنوان زبان بین المللی علم می دانند. کنگره‌های بین‌المللی و مجلات پرتیراژ جهانی بیش از پیش انگلیسی را به عنوان زبان استاندارد یا رسمی خود در نظر گرفته‌اند. در نتیجه، دانشجویان و کارمندان علمی در دنیای انگلیسی زبان بیش از هر زمان دیگری از نظر زبانی متمسک شده اند و از ادبیات علمی قابل توجهی بریده شده اند. ژنتیک جمعیت نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. برای مثال، کار تئوری ظریف و بسیار نوآورانه Malecot، تنها اکنون توسط زیست شناسان جمعیت خارج از فرانسه به درستی جذب شده است. بنابراین با احساس ناامیدی، پروفسور

It is part of the ideology of science that it is an international enterprise, carried out by a community that knows no barriers of nation or culture. But the reality is somewhat different. Despite the best intentions of scientists to form a single community, unseparated by differences of national and political viewpoint, they are, in fact, separated by language. Scientific literature in German is not generally assimilated by French workers, nor that appearing in French by those whose native language is English. The problem appears to have become more severe since the last war, because the ascendance of the United States as the preeminent economic power led, in a time of big and expensive science, to a pre­ dominance of American scientific production and a growing tendency (at least among English-speakers) to regard English as the international language of science. International congresses and journals of world circulation have come more and more to take English as their standard or official language. As a result, students and scientific workers in the English speaking world have become more linguistically parochial than ever before and have been cut off from a considerable scientific literature. Population genetics has been no exception to the rule. The elegant and extremely innovative theoreticaI work of Malecot, for example, is only now being properly assimilated by population biologists outside France. It was therefore with some sense of frustration that I read Prof.