The Gender of Informal Politics: Russia, Iceland and Twenty-First Century Male Dominance

این کتاب استدلال می‌کند که مانع سیاسی اصلی که زنان را در قرن بیست و یکم عقب نگه می‌دارد، طعمه‌ای است که امیدوارکننده است، اما به‌طور همزمان برابری جنسیتی را زیر پا می‌گذارد. از طریق مقایسه روسیه و ایسلند، این کتاب نشان می‌دهد که چگونه این شکل تجدیدنظر شده سلطه مردان پدید آمد، چگونه فمینیسم‌ها را محدود می‌کند، و چگونه فعالان شروع به مبارزه می‌کنند. این استدلال می‌کند که در حالی که جنبش‌های فمینیستی حفظ قوانین رسمی تبعیض‌آمیز علیه زنان را برای اکثر کشورها سخت‌تر کرده است، لیبرال‌سازی اقتصادی نخبگان تحت سلطه مردان را در نهادهای غیررسمی تقویت کرد. این نخبگان نقش‌های برجسته‌ای به زنان به‌عنوان سیاست‌گذار و در سازمان‌های غیردولتی ارائه می‌کنند، اما پس از آن، آنها را با فضای کمی برای نمایندگی از منافع زنان در اختیار دارند. تلاش‌های فعالان برای شرمساری کشورها به دلیل نادیده گرفتن مشکلاتی مانند خشونت علیه زنان منجر به ایجاد قوانین جدیدی می‌شود، اما در نبود بودجه و اجرای لازم، خشونت و نابرابری تشدید می‌شود. توضیح این پارادوکس تمرکز اصلی برای دانشمندان علوم اجتماعی، سیاست گذاران و فعالان مرتبط با برابری جنسیتی، شمول اجتماعی زنان و حقوق بشر است.

This book argues that the primary political obstacle holding women back in the twenty-first century is a bait and switch promising but simultaneously undercutting gender equality. Through a comparison of Russia and Iceland, the book shows how this revised form of male dominance came about, how it constrains feminisms, and how activists are beginning to fight back. It argues that while feminist movements have made it harder for most countries to maintain formal rules discriminating against women, economic liberalization strengthened male-dominated elites in informal institutions. These elites offer women prominent roles as policymakers and in non-governmental organizations, but then box them in with little room to represent women’s interests. Activists’ attempts to shame countries for ignoring problems such as violence against women result in new laws, but, lacking the necessary funding and enforcement, violence and inequality intensify. Explaining this paradox is the principal focus for social scientists, policymakers, and activists concerned with gender equality, women's social inclusion, and human rights.