The Gardener and the Carpenter: What the New Science of Child Development Tells Us About the Relationship Between Parents and Children

یکی از روانشناسان برجسته کودک در جهان، افسانه "والدین خوب" را در هم می شکند

مراقبت عمیق از فرزندانمان بخشی از چیزی است که ما را انسان می سازد. با این حال، چیزی که ما آن را \"پدر و مادر\" می نامیم یک اختراع شگفت انگیز جدید است. در سی سال گذشته، مفهوم فرزندپروری و صنعت چند میلیارد دلاری پیرامون آن، مراقبت از کودک را به کار وسواسی، کنترل‌کننده و هدف‌محور تبدیل کرده است که قصد دارد نوع خاصی از کودک و در نتیجه نوع خاصی از بزرگسال را ایجاد کند. در باغبان و نجار، روانشناس و فیلسوف پیشگام رشد، آلیسون گوپنیک، استدلال می کند که تصویر آشنای قرن بیست و یکم از والدین و فرزندان عمیقاً اشتباه است - اینطور نیست. فقط بر اساس علم بد، برای بچه ها و والدین هم بد است.

با تکیه بر مطالعه تکامل انسان و تحقیقات علمی پیشرفته خود در مورد نحوه یادگیری کودکان، گوپنیک نشان می دهد که اگرچه مراقبت از کودکان بسیار مهم است. بسیار مهم است، این مسئله شکل دادن به آنها برای تبدیل شدن به یک راه خاص نیست. کودکان طوری طراحی شده اند که نامرتب و غیرقابل پیش بینی، بازیگوش و تخیلی باشند و هم با والدین خود و هم از یکدیگر بسیار متفاوت باشند. تنوع و انعطاف پذیری دوران کودکی به آنها اجازه می دهد در دنیایی غیرقابل پیش بینی نوآوری کنند، خلق کنند و زنده بمانند. "فرزندپروری\" باعث یادگیری کودکان نمی شود—اما والدین دلسوز به کودکان اجازه می دهند با ایجاد یک محیط امن و دوست داشتنی بیاموزند.

One of the world's leading child psychologists shatters the myth of "good parenting"

Caring deeply about our children is part of what makes us human. Yet the thing we call "parenting" is a surprisingly new invention. In the past thirty years, the concept of parenting and the multibillion dollar industry surrounding it have transformed child care into obsessive, controlling, and goal-oriented labor intended to create a particular kind of child and therefore a particular kind of adult. In The Gardener and the Carpenter, the pioneering developmental psychologist and philosopher Alison Gopnik argues that the familiar twenty-first-century picture of parents and children is profoundly wrong--it's not just based on bad science, it's bad for kids and parents, too.

Drawing on the study of human evolution and her own cutting-edge scientific research into how children learn, Gopnik shows that although caring for children is profoundly important, it is not a matter of shaping them to turn out a particular way. Children are designed to be messy and unpredictable, playful and imaginative, and to be very different both from their parents and from each other. The variability and flexibility of childhood lets them innovate, create, and survive in an unpredictable world. “Parenting" won't make children learn―but caring parents let children learn by creating a secure, loving environment.