دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [1.0] نویسندگان: Poincaré. Henri. 1854-1912 &, Halsted. Georgy Bruce &, Maitland. Francis سری: ISBN (شابک) : 9781411466715 ناشر: Science Press سال نشر: 1946 تعداد صفحات: زبان: eng فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 303 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب The Foundations of Science به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مبانی علم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
EPUB ترجمه Maitland است. DjVu متعلق به Halsted است.\nترجمه [*علم و فرضیه*] پوانکاره (https://books.google.com/books?id=h45E3toqp8QC)\nدیدگاههای پوانکاره درباره «استقراء ریاضی» (MI) در *علم و فرضیه* (پست 1، فصل 1 \"درباره ماهیت استدلال ریاضی\") آمده است. مقاله دوهم نظرات پوانکاره را توضیح داده و رد می کند:\nدوهم، پیر موریس ماری. \"[ماهیت استدلال ریاضی](https://isidore.co/misc/مقالات و کتابهای فیزیک/Zotero/storage/VRAH8F56/Duhem - 1912 - ماهیت استدلال ریاضی.pdf). *Revue de Philosophie* 21 (1912): 531-43. \nدوهم به نفع استدلال قیاسی (منطق ارسطویی؟) نتیجه می گیرد:\n> ما فکر میکنیم که در موارد فوق به اندازه کافی ثابت کردهایم که اثبات ریاضی دقیقاً به همان روشی که هر علم قیاسی دیگر از نظر قیاسی پیش میرود. آنچه آن را از سایر علوم قیاسی متمایز می کند، شکل استدلالی نیست که به کار می برد. این ماهیت مفاهیم و گزاره هایی است که این استدلال را در مورد آنها اعمال می کند.\n> ما فکر می کنیم که در موارد فوق به اندازه کافی ثابت کرده ایم که اثبات ریاضی دقیقاً به همان روشی که هر علم قیاسی دیگر از طریق ابزارهای قیاسی پیش می رود. آنچه آن را از سایر علوم قیاسی متمایز می کند، شکل استدلالی نیست که به کار می برد. این ماهیت مفاهیم و گزاره هایی است که این استدلال را در مورد آنها اعمال می کند.\n* * *\nدر مورد اینکه Duhem در Poincaré کار بهتری انجام می دهد، درست می گویید. او مطمئناً در موقعیت بهتری برای انجام این کار بود و این کار را در *ماهیت استدلال ریاضی* به خوبی انجام داد. او راست می گوید (ص 542): \n*\"اما ریاضیات عملاً تنها در بدیهیات موجود نیست* [چیزی که بسیاری از منطقدانان تقلیلگرا و دانشمندان کامپیوتر تا به امروز نمیخواهند متوجه شوند] *; آنها نتیجه ای هستند که با استفاده از بدیهیات در تعاریف ایجاد می شوند. »*\n*جستجوی ریشه های ریاضی* توسط یک منطق دان ریاضی انگلیسی راسلی نوشته شده است، که او همچنین یک مورخ ریاضی نسبتاً محدود بود (تا چه اندازه نوشته هایش پربار است). منطق دانان نمادین معمولاً این قطعه را برای اهداف خود به عنوان مرجع رتبه بندی می کنند. \nحداقل تا حدی «منطق ارسطویی» (به یاد دارم که قبلاً در مورد این موضوع صحبت کرده بودیم). حتی در یک رویکرد قیاسی، منطق مدرن به نحو مفیدی استدلالها را به اشکال غیر قیاسی تعمیم داده است (مثلاً برای اثبات چیزهایی در مورد خود سیستمهای اثبات گزارهای، از طریق استدلالهای قیاسی و استقرایی/عود، بهعنوان مثال، استفاده میشود). همچنین، پیچیدگی و جایگزینی اصطلاحات «موضوع» و «محمول» قیاسهای مقولهای بهواسطه «کارکردها» و «استدلالها» که فرگه به وجود آورد، به او این امکان را داد که ارتباط منطقی گزارههایی را که شامل کلیات چندگانه میشوند، تحلیل کند. که از قواعد استنباط استفاده می کند و نمی تواند صرفاً یک شکل اعتباری به خود بگیرد). \nکافی است به یاد بیاوریم که رواقیان (قبل از بسط های مدرن) به تعمق و ساختن استدلال های *قیاسی *غیر* قیاسی، یعنی استدلال های قطعی غیر قیاسی پرداخته بودند.
EPUB is Maitland's translation. DjVu is Halsted's. translation of Poincaré's [*La science et l'hypothèse*](https://books.google.com/books?id=h45E3toqp8QC) Poincaré's views of "mathematical induction" (MI) are in *La Science et l'Hypothèse* (pt 1, ch. 1 "Sur la nature du raisonnement mathématique"). Duhem's paper explains and refutes Poincaré's views: Duhem, Pierre Maurice Marie. “[La nature du raisonnement mathématique](https://isidore.co/misc/Physics%20papers%20and%20books/Zotero/storage/VRAH8F56/Duhem%20-%201912%20-%20La%20nature%20du%20raisonnement%20math%c3%a9matique.pdf).” *Revue de Philosophie* 21 (1912): 531–43. Duhem concludes in favor of syllogistic reasoning (Aristotelian logic?): > Nous pensons avoir suffisamment établi, dans ce qui précède, que la démonstration mathématique se poursuit par voie syllogistique exactement de la même manière que n'importe quelle autre science déductive. Ce qui la distingue des autres sciences déductives, ce n'est pas la forme du raisonnement qu'elle emploie; c'est la nature des notions et propositions auxquelles elle applique ce raisonnement. > We think we've sufficiently established, in the above, that mathematical demonstration proceeds by syllogistic means in exactly the same way as any other deductive science. What distinguishes it from the other deductive sciences is not the form of the reasoning it uses; it's the nature of the notions and propositions to which it applies this reasoning. * * * You’re correct about Duhem doing a better job on Poincaré. He surely was in a better position to do so and did it well in *La nature du raisonnement mathématique*. Il a raison (p. 542) : *« Mais les Mathématiques ne sont pas virtuellement contenues dans les seuls axiomes* [something many reductionist logicians and computer scientists to this day don’t want to realize] *; elles sont le résultat produit par l’application des axiomes aux définitions. »* *The Search for Mathematical Roots* is written by a Russellian Bristish mathematical logician, who was also a fairly narrow mathematical historian (however prolific his writings). Symbolic logicians typically rank the piece as a reference, for their purposes. “Aristotelian logic,” in part at least (I remember that we conversed about this matter before). Even within a deductive approach, modern logic has usefully extended reasonings to non-syllogistic forms (used, for example, to prove things about propositional proof systems themselves, by way of both deductive and inductive/recurrence reasonings, à la Gödel). Also, the complexification and replacement of the ‘subject’ and ‘predicate’ terms of categorical syllogisms by way of ‘functions’ and ‘arguments,’ which Frege brought about, allowed him to analyse the logical connection of statements involving manifold generalities (the analysis of which uses rules of inference and cannot simply assume a merely validating form). Suffice it to recall that already (before modern extensions) the Stoics had begun pondering and constructing *non* -syllogistic *deductive* reasonings, i.e. non-syllogistic conclusive reasonings.