The Forms of Informal Empire: Britain, Latin America, and Nineteenth-Century Literature

استعمار اسپانیا در آمریکای لاتین در اوایل قرن نوزدهم به پایان رسید، زیرا کشورهایی از بولیوی تا شیلی یکی یکی استقلال خود را اعلام کردند. اما به زودی امپراتوری دیگری از طریق بازارها و معاملات تجاری بر منطقه کنترل شد. بازرگانان، توسعه دهندگان و سیاستمداران از این فرصت استفاده کردند تا کشورهای تازه استقلال یافته را تحت سیطره قدرت مالی بریتانیا قرار دهند و آنها را در معرض یک امپراتوری غیررسمی قرار دهند که تا قرن بیستم ادامه داشت.

در اشکال امپراتوری غیررسمی، جسی ریدر نشان می‌دهد که این کنترل اقتصادی امپراتوری بر پایه یک پارادوکس مفهومی جسورانه بنا شده است: اینکه آمریکای لاتین باید همزمان هم آزاد و هم غیرآزاد باشد. در نتیجه، دو مورد از مهم‌ترین داستان‌های روایی امپراتوری «پیشرفت و خانواده» تحت منطق متناقض یک امپراتوری غیررسمی تحت فشار قرار گرفتند. با خواندن متن‌های مختلف به زبان انگلیسی و اسپانیایی، از جمله نامه‌ها و مقالات سیمون بولیوار، شعر آنا لتیتیا بارباولد، و رمان‌های آنتونی ترولوپ و ویسنته فیدل لوپز، ریدر این خرد متعارف را به چالش می‌کشد که امپراتوری غیررسمی صرفاً گسترش گسترده‌ای از فرم رسمی بریتانیا بود. امپراتوری در گزارش فرمالیستی متقاعد کننده او از ساختارهای تفکر امپراتوری، امپراتوری غیررسمی به عنوان مفهومی واگرا و غیرقابل حل در سراسر جهان اقیانوس اطلس قرن نوزدهم ظاهر می شود.

اشکال امپراتوری غیررسمی به جایی می رسد که مطالعات قبلی درباره امپراتوری غیررسمی و قرن نوزدهم بریتانیا، خوانش دقیق و اغلب غافلگیرکننده ای از متون بریتانیایی و آمریکای لاتین به زبان اصلی آنها ارائه نکرده است. رویکرد تطبیقی ​​ریدر دیدگاه جدیدی از قدرت امپراتوری ارائه می‌کند و موردی قوی برای گسترش آرشیو مطالعات ادبی بریتانیا ایجاد می‌کند.

Spanish colonization of Latin America came to an end in the early nineteenth century as, one by one, countries from Bolivia to Chile declared their independence. But soon another empire exerted control over the region through markets and trade dealings—Britain. Merchants, developers, and politicians seized on the opportunity to bring the newly independent nations under the sway of British financial power, subjecting them to an informal empire that lasted into the twentieth century.

In The Forms of Informal Empire, Jessie Reeder reveals that this economic imperial control was founded on an audacious conceptual paradox: that Latin America should simultaneously be both free and unfree. As a result, two of the most important narrative tropes of empire—progress and family—grew strained under the contradictory logic of an informal empire. By reading a variety of texts in English and Spanish—including Simón Bolívar's letters and essays, poetry by Anna Laetitia Barbauld, and novels by Anthony Trollope and Vicente Fidel López—Reeder challenges the conventional wisdom that informal empire was simply an extension of Britain's vast formal empire. In her compelling formalist account of the structures of imperial thought, informal empire emerges as a divergent, intractable concept throughout the nineteenth-century Atlantic world.

The Forms of Informal Empire goes where previous studies of informal empire and the British nineteenth century have not, offering nuanced and often surprising close readings of British and Latin American texts in their original languages. Reeder's comparative approach provides a new vision of imperial power and makes a forceful case for expanding the archive of British literary studies.