The Formal Complexity of Natural Language

از زمانی که چامسکی چارچوبی را برای یک نظریه صوری ریاضی از نحو ایجاد کرد، دو دسته از مدل های رسمی جذابیت گسترده ای داشته اند. مدل حالت محدود سادگی را ارائه می دهد. در نقطه مقابل، مدل‌های بسیار قدرتمند متعددی، برجسته‌ترین دستور زبان تحول‌آفرین، کلیات را ارائه می‌کردند. به محض تنظیم این چارچوب ریاضی، استدلال‌های مخربی توسط چامسکی و دیگران ارائه شد که نشان می‌دهد مدل حالت محدود برای نحو زبان طبیعی به طرز تاسف‌باری ناکافی است. در پاسخ، مدل گرامر تحولی کاملاً کلی به عنوان وسیله‌ای مناسب برای ثبت شرح نحو زبان طبیعی ارتقا یافت. در حالی که به نظر می رسد گرامر تحول آفرین برای این کار کافی باشد، بسیاری از محققان این استدلال را مطرح کرده اند که "بیش از حد کافی" است. یک نتیجه کلاسیک که اکنون پیترز و ریچی ارائه کرده اند نشان می دهد که مدل گرامر تحولی ارائه شده در جنبه های چامسکی [IJ is is واقعا قدرتمند آنقدر قدرتمند که به آن اجازه می دهد هر مجموعه ای که به صورت بازگشتی قابل شمارش است را توصیف کند. به عبارت دیگر، می تواند نحو هر زبانی را که با هر فرآیند الگوریتمی قابل توصیف است، توصیف کند. این وضعیت بسیاری از محققین را بر آن داشت تا این ادعا را که زبان های طبیعی در کلاس زبان های دستوری دگرگونی گنجانده شده اند، تجدید نظر کنند. نتیجه‌ای که بسیاری به آن رسیدند این است که این ادعا فاقد محتوا است، زیرا از نظر آنها، چیزی بیش از این می‌گوید که نحو زبان طبیعی به صورت ریتمیک قابل انجام است و در چارچوب زبان‌شناسی، روان‌شناسی یا عصب‌شناسی مدرن، بدیهی است. .

Ever since Chomsky laid the framework for a mathematically formal theory of syntax, two classes of formal models have held wide appeal. The finite state model offered simplicity. At the opposite extreme numerous very powerful models, most notable transformational grammar, offered generality. As soon as this mathematical framework was laid, devastating arguments were given by Chomsky and others indicating that the finite state model was woefully inadequate for the syntax of natural language. In response, the completely general transformational grammar model was advanced as a suitable vehicle for capturing the description of natural language syntax. While transformational grammar seems likely to be adequate to the task, many researchers have advanced the argument that it is "too adequate. " A now classic result of Peters and Ritchie shows that the model of transformational grammar given in Chomsky's Aspects [IJ is powerful indeed. So powerful as to allow it to describe any recursively enumerable set. In other words it can describe the syntax of any language that is describable by any algorithmic process whatsoever. This situation led many researchers to reasses the claim that natural languages are included in the class of transformational grammar languages. The conclu­ sion that many reached is that the claim is void of content, since, in their view, it says little more than that natural language syntax is doable algo­ rithmically and, in the framework of modern linguistics, psychology or neuroscience, that is axiomatic.