The Flavours of Nationalism: Recipes for Love, Hate and Friendship

در این خاطرات یک هندی بی شرم، هاکسار می نویسد که چگونه غذا به آگاهی او از سیاست، پدرسالاری، ناسیونالیسم و ​​سوسیالیسم، از دوران کودکی اش در دوران نهروین به بعد، شکل داد. او ما را به سفری متفکرانه در هند می برد، از خانواده پاندیت کشمیری اش که در دهلی قدیم و لاکنو مستقر شده اند، تا فعالیت های حقوق بشری از طرف ناگاس در مانیپور. از دست و پنجه نرم کردن با آرمان های فمینیستی گرفته تا در نظر گرفتن تأثیر صنعت غذایی جهانی شده در گوا.

در مقیاسی وسیع تر، او توضیح می دهد که چگونه ذائقه و نگرش ما به غذا بر اساس طبقه، نژاد، جنسیت و طبقه شکل می گیرد و تعصبات نهفته و تعصب را آشکار می کند. هاکسار به بررسی سوالات مطرح شده توسط انسان شناسان مواد غذایی و بوم شناسان می پردازد و بحث های بین باباصاحب امبدکار و مهاتما گاندی در مورد غذاخوری را دوباره بررسی می کند. او همچنین به بحث‌های موجود در مورد گوشت‌خواری، گیاه‌خواری و ایده‌های غذای هندو در مقابل مسلمانان می‌پردازد، در محیطی که بحث خاموش است.

با روایت‌های خنده‌آمیز از تقسیم وعده‌های غذایی با پناهندگان برمه‌ای و عراقی، و بحث در مورد چای بورژوا در مقابل پرولتاریا در جنبش ناکسالیت، این کتاب همچنین حاوی دستور العمل‌های به یاد ماندنی از بسیاری از افرادی است که او با آنها غذا خورده است. در اصل سؤال او این است که اگر هندی‌ها نمی‌توانند با همدیگر بنشینند و غذا را با احساس برابری و احترام تقسیم کنند، پس چگونه می‌توان یک وحدت ملی ایجاد کرد؟

In this memoir by an unashamed Indian, Haksar writes about how food shaped her awareness of politics, patriarchy, nationalism and socialism, from her childhood during the Nehruvian era onwards. She takes us on a thoughtful journey through India, from her Kashmiri Pandit family settled in Old Delhi and Lucknow, to human-rights activism on behalf of Nagas in Manipur; from grappling with feminist ideals, to considering the impact of a globalized food industry in Goa.

On a wider scale, she explains how our tastes and attitudes to food are shaped by caste, race, gender and class, exposing latent prejudices and bigotry. Haksar explores questions posed by food anthropologists and ecologists, and revisits debates between Babasaheb Ambedkar and Mahatma Gandhi on inter-dining. She also addresses the present controversies over beef-eating, vegetarianism and ideas of Hindu vs. Muslim food, in a milieu where debate is silenced.

With wry accounts of sharing meals with Burmese and Iraqi refugees, and arguing about bourgeois vs. proletarian tea in the Naxalite movement, the book also contains memorable recipes from the many people she has eaten with. At heart is her question that if Indians cannot imagine sitting with each other and sharing food with a sense of equality and respect, how then can a national unity be built?