The Fifty-Nine Icosahedra

پنجاه و نه ایکوساهدرا در ابتدا در سال 1938 به عنوان شماره 6 از "دانشگاه مطالعات تورنتو (مجموعه ریاضیات)" منتشر شد. از میان چهار نویسنده، فقط من و کاکستر هنوز زنده هستیم، و ما دو نفر نویسندگان کل متن کتاب هستیم، که در آن ممکن است با توجه به اینکه هر دوی ما هنوز در دهه بیست زندگی خود بودیم، ممکن است با ملایمت به هر نشانه ای از ناپختگی توجه شود. نوشته شده بود. N هر یک از دیگران یک ریاضیدان حرفه ای بود. فلادر در حدود سال 1950 درگذشت و پتری در یک تصادف جاده ای در سال 1972 به طرز غم انگیزی درگذشت. بخش پتری در کتاب شامل نقاشی های بسیار دشواری بود که نیمه چپ هر یک از صفحات را تشکیل می دهند (بسیار ساده تر در سمت راست مال من است). . یادداشت مختصری از زندگی نامه در مورد پتری در ص. 32 از Coxeter's Regular Polytopes (ویرایش سوم، دوور، نیویورک، 1973); و ممکن است اضافه شود که او هنوز یک بچه مدرسه ای بود که چند ضلعی های کج منظم را کشف کرد که به نام او نامگذاری شده اند و مناسبتی برای یادداشت روی او در کتاب کاکستر هستند. (کاکستر همچنین یک بچه مدرسه ای بود که برخی از نتایجی که بیشتر به خاطر آنها به یادگار خواهد ماند، به دست آمد؛ او و پتری دوستان بچه مدرسه ای بودند و با هم روی نظریه چند وجهی و چند توپی کار می کردند.) نقش فلاتر در این کتاب شامل ساختن یک اثر بسیار زیبا بود. مجموعه ای از مدل های مینیاتوری از تمام پنجاه و نه فیگور. اینها هنوز وجود دارند و به خوبی حفظ می شوند.

The Fifty-Nine Icosahedra was originally published in 1938 as No. 6 of "University of Toronto Studies (Mathematical Series)". Of the four authors, only Coxeter and myself are still alive, and we two are the authors of the whole text of the book, in which any signs of immaturity may perhaps be regarded leniently on noting that both of us were still in our twenties when it was written. N either of the others was a professional mathematician. Flather died about 1950, and Petrie, tragically, in a road accident in 1972. Petrie's part in the book consisted in the extremely difficult drawings which consti­ tute the left half of each of the plates (the much simpler ones on the right being mine). A brief biographical note on Petrie will be found on p. 32 of Coxeter's Regular Polytopes (3rd. ed. , Dover, New York, 1973); and it may be added that he was still a schoolboy when he discovered the regular skew polygons that are named after him, and are the occasion for the note on him in Coxeter's book. (Coxeter also was a schoolboy when some of the results for which he will be most remembered were obtained; he and Petrie were schoolboy friends and used to work together on polyhedron and polytope theory. ) Flather's part in the book consisted in making a very beautiful set of miniature models of all the fifty-nine figures. These are still in existence, and in excellent preservation.