The Field of Public History. Planning the Curriculum. An Introduction

ویرایش:  
نویسندگان: G. Johnson W., Stowe N.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: [11] 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 291 Kb 

قیمت کتاب (تومان) : 30,000

مقاله منتشر شده در «تاریخ عمومی» - 1987 - جلد. 9 — شماره 3 (حوزه تاریخ عمومی: برنامه ریزی برنامه درسی، تابستان) — ص 10-19. با \"جنبش تاریخ عمومی\" به ندرت بیش از یک دهه از عمر آن می گذرد، به نظر می رسد این زمان مناسبی برای مکث و نگاه دقیق تر به ساختار آموزشی است که اکنون در اختیار داریم – زیرا بیش از یکصد برنامه آموزشی عمومی تاریخ در دپارتمان های تاریخ دانشگاه های آمریکا در سراسر کشور ظهور کرده است. زمانی که تاریخ عمومی در کنار موضوعات نوظهور دیگر مانند آفریقایی-آمریکایی، زنان، خانواده و تاریخ کمی قرار گرفت، (همانند سایرین) جایگاه خاص خود را در بسیاری از دانشگاه ها پیدا کرد و به عنوان یک رشته مطالعات تاریخی با حسن نیت به رسمیت شناخته شد. اینکه آیا ما به نقطه ای رسیده ایم که توسط دو ناظر گالی صحنه دانشگاهی آمریکا، تورس و روسو، که گمان می کنند تاریخ عمومی در حال تبدیل شدن به یک "مکتب تاریخی" جدید است، اشاره شده است یا خیر، مشخص نیست. مسلماً تاریخ عمومی پتانسیل تبدیل شدن به یک مکتب تاریخی جدید را دارد و دهه آینده باید آشکار کند که آیا این رشته می‌تواند رویکردهای نظری و ادبیاتی اصیل را برای تضمین این چاپلوسی توسعه دهد یا خیر. در همین حال، این واقعیت که بسیاری از دپارتمان‌های تاریخ دانشگاه روی آموزش تاریخ عمومی سرمایه‌گذاری کرده‌اند، نشان می‌دهد که نیروی ذهنی زیادی برای توسعه مواد آموزشی، ادبیات و استراتژی‌های لازم برای تضمین موفقیت بسیج شده است. چه نتیجه یک مکتب تاریخی جدید باشد یا یک رویکرد ساختاریافته برای آموزش حرفه‌ای، فرصت‌ها و چالش‌ها تاریخ عمومی را تا حد زیادی یک زمینه «رشد» نگه می‌دارد.

Article published in «The Public Historian» — 1987 — Vol. 9 — No. 3 (The Field of Public History: Planning the Curriculum, Summer) — pp. 10-19. With the "public history movement" scarcely more than a decade old, this seems a propitious time to pause and to look more closely at the educational structure that we now possess—for over one hundred public history training programs have emerged at American university history departments nationwide. Once bunched together with other emerging subjects such as Afro-American, women's, family, and quantitative history, public history has (as have the others) found its own niche in many universities and has won recognition as a bona fide field of historical study. Whether we have reached the point hinted at by two Gallic observers of the American academic scene, Torres and Rousso, who speculate that public history is becoming a new "school of history," is unclear. Certainly public history has the potential to become a new school of history, and the next decade should reveal whether the field can develop theoretical approaches and an original literature to warrant this flattery. Meanwhile, the fact that so many university history departments have invested in public history training suggests that a great deal of brainpower is being mobilized to develop the teaching materials, literature, and strategies necessary to insure success. Whether or not the outcome is a new school of history or a well-structured approach to professional training, the opportunities and challenges keep public history very much a "growth" field.