The Fictional Christopher Nolan

از Memento و Insomnia تا فیلم‌های بتمن، The Prestige و Inception، دروغ‌ها نقش اصلی را ایفا می‌کنند. نقشی در هر فیلم کریستوفر نولان. شخصیت‌های فیلم‌ها دائماً خود را فریب دیگران می‌بینند و اغلب در شبکه گسترده‌ای از فریب که فراتر از هر دروغ فردی است گرفتار می‌شوند. ساختار رسمی یک فیلم معمولی نولان، تماشاگران را در مورد وقایع رخ داده و انگیزه های شخصیت ها فریب می دهد. در حالی که فیلم‌های نولان ایده حقیقت را به کلی کنار نمی‌گذارند، اما به ما نشان می‌دهند که چگونه حقیقت باید از دروغ بیرون بیاید تا ما را کاملاً به بیراهه نبرد.

کریستوفر نولان خیالی در فیلم‌های نولان کاوش نقشی را می‌یابد که داستان در هدایت به حقیقت بازی می‌کند. از طریق خوانش دقیق همه فیلم‌ها از طریق Inception، تاد مک‌گوان نشان می‌دهد که داستان یا دروغ بر حقیقت مقدم است و این اولویت ما را وادار می‌کند تا شیوه‌های تفکر خود درباره ماهیت حقیقت را دوباره ارزیابی کنیم. در واقع، مک گوان استدلال می‌کند که فیلم‌های نولان اهمیت اخلاقی و سیاسی خلق داستان‌های تخیلی و حتی دروغ‌گویی را آشکار می‌کنند. در حالی که دیگر فیلمسازان سعی کرده اند حقیقت را از طریق سینما کشف کنند، نولان اولین فیلمسازی است که کاملاً خود را وقف تخیلی این رسانه کرده است و مک گوان فاش می کند که چگونه نولان از تمایل خود به فریب دادن به عنوان پایه ای برای نوع جدیدی از فیلمسازی فلسفی استفاده می کند. او نشان می‌دهد که چگونه اصرار نولان بر اولویت داستان، فیلم‌های او را با فلسفه هگل همسو می‌کند و نولان را به‌عنوان یک فیلم‌ساز کاملاً هگلی درک می‌کند.

From Memento and Insomnia to the Batman films, The Prestige, and Inception, lies play a central role in every Christopher Nolan film. Characters in the films constantly find themselves deceived by others and are often caught up in a vast web of deceit that transcends any individual lies. The formal structure of a typical Nolan film deceives spectators about the events that occur and the motivations of the characters. While Nolan's films do not abandon the idea of truth altogether, they show us how truth must emerge out of the lie if it is not to lead us entirely astray.

The Fictional Christopher Nolan discovers in Nolan's films an exploration of the role that fiction plays in leading to truth. Through close readings of all the films through Inception, Todd McGowan demonstrates that the fiction or the lie comes before the truth, and this priority forces us to reassess our ways of thinking about the nature of truth. Indeed, McGowan argues that Nolan's films reveal the ethical and political importance of creating fictions and even of lying. While other filmmakers have tried to discover truth through the cinema, Nolan is the first filmmaker to devote himself entirely to the fictionality of the medium, and McGowan discloses how Nolan uses its tendency to deceive as the basis for a new kind of philosophical filmmaking. He shows how Nolan's insistence on the priority of the fiction aligns his films with Hegel's philosophy and understands Nolan as a thoroughly Hegelian filmmaker.