دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: David Blacker
سری:
ISBN (شابک) : 1780995784, 9781780995786
ناشر: Zero Books
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Falling Rate of Learning and the Neoliberal Endgame به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نرخ سقوط یادگیری و پایان بازی نئولیبرال نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
جهش نئولیبرالی کنونی سرمایه داری فراتر از روزهایی
که استثمار عمده نیروی کار تضمین کننده گسترش نظام جهانی
بود، تکامل یافته است. . در حالی که سود کسبوکار «عادی» به
شدت کاهش مییابد و دزدی به کمک مالی افزایش مییابد،
سرمایهداری اکنون به حالتی از حذف تبدیل میشود که بیشتر
ما را – همراه با محیطمان – بهعنوان محصولات زائد در
انتظار دفع مدیریتشده هدف قرار میدهد. سیستم آموزشی در
چندین جبهه گرفتار این حذف گرایی است: از بین بردن بدهی
دانش آموزان، بی حوصلگی نسبت به بیان دانش آموزان، غارت
مؤسسات عمومی مخوف و در نهایت، به عنوان کودتا، کنار گذاشتن
آرمان تاریخی آموزش همگانی. . «اصلاحات آموزشی» در برابر
حذفگرایی ناتوان است و در بهترین حالت سرابی است که
انرژیهای مخالف را منحرف میکند. خود ایده فعالیت آموزشی
تبدیل به یک داستان آرامش بخش می شود. مؤسسات آموزشی در
پروژه حذف گرایانه - بازی پایانی نئولیبرال - به گونهای
گیر افتادهاند که حتی با وجود حرکات قهرمانانه چند نفر،
هیچ راه فراری را نمیپذیرد. نظامهای مدرسهای که
سرمایهداری در دو قرن اخیر ساخته و هدایت کرده است، سرنوشت
آنهاست که با کشتی از بین بروند. بنابراین منطقی است که
مربیان بدبینی خاصی را پرورش دهند. آیا باید ناامید شویم؟
چرا، بله، ما باید - اما با شادی، به عنوان مقابله با حذف،
مرگ و میر، در نهایت سرنوشت مشترک ما است. هیچ چیز و همه
چیز برای آماده سازی وجود ندارد. |
The current neoliberal mutation of capitalism has
evolved beyond the days when the wholesale exploitation
of labor underwrote the world system’s expansion. While
“normal” business profits plummet and theft-by-finance
rises, capitalism now shifts into a mode of elimination
that targets most of us—along with our environment—as
waste products awaiting managed disposal. The education
system is caught in the throes of this eliminationism
across a number of fronts: crushing student debt,
impatience with student expression, the looting of
vestigial public institutions and, finally, as coup de
grâce, an abandonment of the historic ideal of universal
education. “Education reform” is powerless against
eliminationism and is at best a mirage that diverts
oppositional energies. The very idea of education
activism becomes a comforting fiction. Educational
institutions are strapped into the eliminationist
project—the neoliberal endgame—in a way that admits no
escape, even despite the heroic gestures of a few. The
school systems that capitalism has built and directed
over the last two centuries are fated to go down with the
ship. It is rational therefore for educators to cultivate
a certain pessimism. Should we despair? Why, yes, we
should—but cheerfully, as confronting elimination,
mortality, is after all our common fate. There is nothing
and everything to do in order to prepare. |
Cover
Title Page
Copyright
Contents
Epigraph
Preface
Introduction
1 Endgames
2 The tendency of the rate of profit to fall
3 Upward instability and downward elimination
4 Educational eliminationism I: Student debt
5 Educational eliminationism II: Student voice
6 Educational eliminationism III: Universal schooling disassembled
7 Fatalism, pessimism, and other reasons for hope
Notes.