The Fall out of Redemption: Writing and Thinking Beyond Salvation in Baudelaire, Cioran, Fondane, Agamben, and Nancy

ژوزف آکوئیستو نویسندگان ادبی و نظریه پردازان انتقادی را بررسی می کند که چارچوب های الهیاتی را به کار می گیرند، اما آن چارچوب را از مسائل اعتقادی جدا می کنند و در نتیجه آموزه نجات را از ملاحظات خود حذف می کنند. آکوئیستو مدعی است که بودلر نوع جدیدی از مدرنیته مدرن را با لغو مفهوم رستگاری در نوشته‌هایش آغاز می‌کند و در عین حال از پذیرش هر یک از معادل‌های سکولار آن مانند پیشرفت تاریخی یا رستگاری از طریق هنر خودداری می‌کند.

از طریق مجموعه‌ای از خوانش‌های «بین‌تاریخی» که نویسندگان ادبی و انتقادی ۱۵۰ سال گذشته را در گفتگو قرار می‌دهد، آکویستو نشان می‌دهد که چگونه این نویسندگان تلاش می‌کنند تا پیامدهای متافیزیکی و زیبایی‌شناختی تلاش را بیان کنند. فراتر رفتن از منطق نجات قرار دادن این نویسندگان در گفتگو با بودلر، شیوه‌ای را که رویکردهای ادبی و انتقادی تلاش می‌کنند تا گزینه سومی را بین خداباوری و بی‌خدایی بیان کنند که از آرمان‌شهرگرایی سیاسی و زیبایی‌شناسی نیچه نیز دور است، برجسته می‌کند. در بخش پایانی، آکوئیستو دغدغه‌های متافیزیکی و زیبایی‌شناختی را بسط می‌دهد تا اخلاقیات ذاتی در امتناع از منطق نجات را نیز توضیح دهد، اخلاقی که به جای تلاش برای بازخرید یا لغو، نوعی خاصی از نیهیلیسم سرچشمه می‌گیرد.

Joseph Acquisto examines literary writers and critical theorists who employ theological frameworks, but who divorce that framework from questions of belief and thereby remove the doctrine of salvation from their considerations. Acquisto claims that Baudelaire inaugurates a new kind of amodern modernity by canceling the notion of salvation in his writing while also refusing to embrace any of its secular equivalents, such as historical progress or redemption through art.

Through a series of "interhistorical" readings that put literary and critical writers from the last 150 years in dialogue, Acquisto shows how these authors struggle to articulate both the metaphysical and esthetic consequences of attempting to move beyond a logic of salvation. Putting these writers into dialogue with Baudelaire highlights the way both literary and critical approaches attempt to articulate a third option between theism and atheism that also steers clear of political utopianism and Nietzschean estheticism. In the concluding section, Acquisto expands metaphysical and esthetic concerns to account also for the ethics inherent in the refusal of the logic of salvation, an ethics which emerges from, rather than seeking to redeem or cancel, a certain kind of nihilism.