دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1st Unabridged
نویسندگان: Harry Eiss
سری:
ISBN (شابک) : 1443841234, 9781443841238
ناشر: Cambridge Scholars Publishing
سال نشر: 2012
تعداد صفحات: 269
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Fairy Fellers Master-Stroke به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب The Fairy Fellers Master-Stroke نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ریچارد داد یک شیاد، یک معمای ماقبل پست مدرن است که در رویای شب نیمه تابستان شکسپیر پیچیده شده است، یک پوک الیزابتی که در یک دیوانه خانه ویکتوریایی زندگی می کند، پیشگویی می کند و در معمای درخشان کلاهک دیوانه، وارد خروارهای کابوس پراکنده امروزی می شود. مدت ها قبل از اینکه هنرمندانی که در حال حاضر سعی می کنند نقشه های گفتمان زودگذر جوکر را به آنها بدهند. من به تصنیف باب دیلن از یک مرد لاغر فکر میکنم، آن امتناع رمزآلود از تقلیل آینههای پیچخورده واقعیت به دروغهای پیش پا افتاده، یا، شاید در تمام امتداد برج مراقبت یا آقای مرد تنبوری. حتی بیشتر از «در انتظار گودو» ساموئل بکت، که بهطور عجیبی بهعنوان بیش از حد باطنی، بیش از حد مطالعهشده، بیش از حد آگاهانه به نظر میرسد، کل وجود پدر، ورود ممنوعه به دنیای بزرگ، تحقق هزارتوهای غیرقابل توضیح هستی معاصر، آن مارسل دوشان شگفتانگیز ثروتمند را نشان میدهد. منظره جناسها و پارادایمهای طنزآمیز، آن اختلاف منظر سوررئالیستی بازیباز درخشان سالوادور دالی، آن کنایه خندان از آثار روی لیختنشتاین، رابرت راوشنبرگ، جان کیج، و رابرت ایندیانا، آن مبارزه تکهتکهشده و فرا-تخیلی کشتارگاه پنج کرت ونهگات. جان لنون مطمئناً آن را حس کرد و نمیتوانست در اشعار خود به دنیای فراواقعی خودداری کند. به استرابری فیلدز برای همیشه، من والروس هستم، و انقلاب شماره 9 خودآگاه تر فکر کنید. در یر بلوز، او حتی به شخصیت اصلی دیلن، آقای جونز از تصنیف یک مرد لاغر اشاره می کند. اگر آهنگ لنون به معنای واقعی کلمه جدی گرفته شود، پس فریاد سیاه مردی است که خودکشی می کند، پروردگارا، من تنها هستم، می خواهم بمیرم. یا اگر به عنوان استعاره ای از احساسات از دست رفته یک عاشق در مورد عشق ناتمامش در نظر گرفته شود، در غوغای عاشقانه یک آهنگ بلوز معمولی یا راک اند رول نوجوانانه قرار می گیرد. با این حال، حتی در این سطح، کنایه ای در مورد آن دارد، حس خندیدن به خودش و به آقای جونز دیلن، که می داند اتفاقی در حال رخ دادن است اما نه آن چیزی که هست، و سپس، به طور گسترده، همه ما که همه ما که برای یافتن معنی در تصاویر مزخرف، شخصیتها و اتفاقات آهنگ تلاش میکنیم و شاید به این نتیجه میرسیم که دنیای غرب مورد مطالعه معنایی ندارد. . زمانی که اندی وارهول جلد عمداً بسیار واضح و واضح آلبوم Sticky Fingers رولینگ استونز را ساخت که فاق یک مرد (احتمالاً میک جگر - البته نه به معنای واقعی کلمه) را به تصویر میکشید که با شلوار جین پوشیده شده بود با یک زیپ واقعی برای باز کردن زیپ زیر شلوار چسبنده از یک مرد. در نهایت، ارتباط با خلاقیت موسیقی و خلاقیت جنسی به شکل طنز آمیزی به هم پیوسته بود، اما کنایه واقعی آنقدرها در رابطه جنسی دوگانه نبود، زیرا خود تمسخر کردن، خندیدن خالق، تضعیف مفهومی سرگرم کننده در جستجوی به معنای از طریق هنر، ارائه هنرمند به عنوان شیاد، بسیار مطابق با شیاد کارل یونگ به عنوان انگیزه هرج و مرج، یک شوخی متافیزیکی سبکدلانه شبیه به تختخواب رابرت راشنبرگ - یک لحاف و بالش واقعی (شایعه می شود که از بستر واقعی او با جاسپر جانز به اشتراک گذاشته شده است. که تنها اختلاط واقعیت ها را غلیظ تر می کند، زیرا خواه این شایعه درست باشد یا نباشد، واقعی می شود، شاید حتی واقعی تر صرفاً به این دلیل که به خوبی در نقشه های معنایی انسان قرار می گیرد). سپس با پاشیده شدن رنگ تغییر شکل داد، به دیوار آویزان شد و یک اثر هنری به سنت آمادههای دوشان و کل جنبش بیاحترامی دادا تعیین شد.
Richard Dadd is a trickster, a pre-post-modern enigma wrapped in a Shakespearean Midsummer Night's Dream, an Elizabethan Puck living in a smothering Victorian insane asylum, foreshadowing and, in brilliant, Mad Hatter conundrums, entering the fragmented shards of today's nightmarish oxymorons long before the artists currently trying to give them the joker's ephemeral maps of discourse. I think of Bob Dylan's Ballad of a Thin Man, that cryptic refusal to reduce the warped mirrors of reality to prosaic lies, or, perhaps All Along the Watchtower or Mr. Tambourine Man. Even more than Samuel Beckett's Waiting for Godot, which curiously enough comes off as overly esoteric, too studied, too conscious, Dadd's entire existence foreshadows the forbidden entrance into the numinous, the realization of the inexplicable labyrinths of contemporary existence, that wonderfully rich Marcel Duchamp landscape of puns and satiric paradigms, that surrealistic parallax of the brilliant gamester Salvador Dali, that smirking irony of the works of Roy Lichtenstein, Robert Rauschenberg, John Cage, and Robert Indiana, that fragmented, meta-fictional struggle of Kurt Vonnegut's Slaughterhouse Five. John Lennon certainly sensed it and couldn't help but push into meta-real worlds in his own lyrics. Think of Strawberry Fields Forever, I Am the Walrus, and the more self-conscious Revolution Number 9. In Yer Blues, he even refers to Dylan's main character, Mr. Jones from Ballad of a Thin Man. If Lennon's song is taken seriously, literally, then it is a dark crying out by a suicidal man, Lord, I'm lonely, wanna die; or, if taken as a metaphor for a lover's lost feelings about his unfulfilled love, it falls into the romantic rant of a typical blues or teenage rock-and-roll song. However, even on this level, it has an irony about it, a sense of laughing at itself and at Dylan's Mr. Jones, who knows something is going on but just not what it is, and then, by extension, all of us who have awakened to the fact that the studied Western world doesn't make sense, all of us who struggle to find meaning in the nonsense images, characters, and happenings in the song, and perhaps, coming to a conclusion that the nonsense is the sense. When Andy Warhol made the intentionally overly obvious punning cover for the Rolling Stones' Sticky Fingers album, depicting a man's crotch (presumably Mick Jagger's - though not literally) covered by jeans with a real zipper to be unzipped to reveal the sticky underpants from a man's cum, the connection with musical creativity and sexual creativity was humorously conjoined, but the real irony wasn't so much that sexual double entendre, as it was a self-mocking, a laughing at the creator, a fun conceptual undermining of the search for meaning through art, a presenting of the artist as trickster, very much in line with Carl Jung's trickster as the impulse to anarchy, a light-hearted metaphysical joke similar to Robert Rauschenberg's Bed - a literal quilt and pillow (rumored to have been from the actual bed he shared with Jasper Johns. Which only makes the mixing of realities even thicker, because whether or not the rumor is true, it becomes real, perhaps even more real simply because it fits so nicely into human maps of meaning), that is then transformed with splashes of paint, hung on a wall, and designated a work of art, in the tradition of Duchamp's ready-mades and the whole irreverent Dada movement.