The Exclusions of Civilization: Indigenous Peoples in the Story of International Society

این کتاب بر اساس مجموعه‌ای از ادبیات بین‌رشته‌ای است که محوریت استعمار و امپریالیسم اروپایی را در اساسنامه روابط بین‌الملل مدرن شرح می‌دهد. یک تحلیل تاریخی انتقادی که مفروضات متعارف در مورد تکامل و گسترش جامعه بین‌المللی را به چالش می‌کشد، به ارتباطات متقابل بین جنبه‌های اروپایی و غیراروپایی آن تاریخ می‌پردازد. پیرسی استدلال می کند که ویژگی های گسترش اروپا توسط گفتمانی در مورد تمدن هدایت می شود، گفتمانی که دیگری غیرمتمدن را در محدوده خود متمدن قرار می دهد. با انجام این کار، تمدن فرآیندی از «حذف از طریق شمول» را امکان‌پذیر کرد، که به موجب آن بسیاری از مردم بومی جهان با قرار گرفتن در «داخلی» به تدریج از «بین‌المللی» کنار گذاشته شدند. این کتاب با چالش برانگیز فرضیات مرسوم در مورد تکامل و گسترش جامعه بین‌المللی، به‌ویژه مفروضات مدرسه انگلیسی، به بحث‌های محوری در نظریه روابط بین‌الملل کمک می‌کند.

This book builds upon an inter-disciplinary body of literature to detail the centrality of European colonialism and imperialism in the constitution of modern international relations. A critical historical analysis that challenges conventional assumptions about the evolution and expansion of international society, it addresses the interconnections between the European and non-European sides of that history. Pearcey argues that features of European expansion were guided by a discourse on civilization, one that subsumed the uncivilized Other within the boundaries of the civilized Self. Doing so, civilization enabled a process of “exclusion by inclusion”, whereby many of the world’s indigenous peoples were gradually excluded from the “international” by being subsumed within the “domestic.” Challenging conventional assumptions about the evolution and expansion of international society, especially those of the English School, this book contributes to central debates in International Relations theory.