The Ex Situ Conservation of Plant Genetic Resources

این یک حقیقت ناراحت کننده است که نژاد بشر در طول هزاره گذشته باعث از بین رفتن نمایی تنوع ژنتیکی گیاهان در سراسر جهان شده است. این امر پیامدهای مستقیم و منفی اقتصادی، سیاسی و اجتماعی برای نژاد بشر داشته است که در عین حال نتوانسته است از مزایای مثبتی که ممکن است از حفظ و بهره برداری از ذخایر ژنتیکی گیاهی جهان ناشی می شود، به طور کامل استفاده کند. با این حال، یک جنبش قوی برای توقف این از دست دادن تنوع گیاهی و افزایش استفاده از آن به نفع تمام بشریت از دهه 1960 در جریان بوده است (فرانکل و بنت، 1970؛ فرانکل و هاکس، 1975). این ابتکار توسط کنوانسیون تنوع زیستی (CBD، 1992) اتخاذ شد که نه تنها نیاز به حفظ تنوع زیستی را توضیح می دهد، بلکه حفاظت را به بهره برداری و توسعه به نفع همه مرتبط می کند. ماده 8 کنوانسیون به صراحت نیاز به تدوین دستورالعمل‌های مؤثرتر و کارآمدتر برای حفظ تنوع زیستی را بیان می‌کند، در حالی که ماده 9، همراه با تعهد بین‌المللی فائو در مورد منابع ژنتیکی گیاهی، اتخاذ رویکردی مکمل برای حفاظت را ترویج می‌کند که هر دو را در جای خود در بر می‌گیرد. و تکنیک های درجا.

It is a distressing truism that the human race during the last millennium has caused the exponential loss of plant genetic diversity throughout the world. This has had direct and negative economic, political and social consequences for the human race, which at the same time has failed to exploit fully the positive benefits that might result from conserving and exploiting the world's plant genetic resources. However, a strong movement to halt this loss of plant diversity and enhance its utilisation for the benefit of all humanity has been underway since the 1960's (Frankel and Bennett, 1970; Frankel and Hawkes, 1975). This initiative was taken up by the Convention on Biological Diversity (CBD, 1992) that not only expounds the need to conserve biological diversity but links conservation to exploitation and development for the benefit of all. Article 8 of the Convention clearly states the need to develop more effective and efficient guidelines to conserve biological diversity, while Article 9, along with the FAO International Undertaking on Plant Genetic Resources, promotes the adoption of a complementary approach to conservation that incorporates both ex situ and in situ techniques.