The Evo-Devo Origin of the Nose, Anterior Skull Base and Midface

نظریه فیلونتوژنیک با نگاه کردن به عقب در تکامل برای اولین آثار اندام بویایی و سپس ردیابی دگرگونی‌های فیلتیک پی در پی آن برای تبدیل شدن به بخشی از دستگاه تنفسی و در نهایت بخش مرکزی، درک اصلی از شکل‌گیری و تکامل بینی، سینوس و وسط صورت را پیشنهاد می‌کند. نقطه آناتومی صورت انسان اکتشافات فون بائر، داروین، هکل، گارستانگ، گولد و باس در مورد تشابهات بین فیلوژنی و آنتوژن به ردیابی داستان بینی و میانه صورت کمک می کند. الگوی شباهت‌های موجود بین آنتوژنز و فیلوژنی هم در جستجوی درک طیف هولوپروسانسفالیک ناهنجاری‌های صورت (که نشان‌دهنده مسیرهای کاملاً متفاوت رشد صورت پس از شروع دوباره نوار زندگی است) و هم در فرمول‌بندی فرضیه‌هایی در مورد وتر تا مهره‌دار مفید است. سیر تکاملی. نظریه فیلونتوژنیک منجر به فرضیه های پزشکی جدید در مورد بیماری های بینی و سینوس می شود و زمینه تکامل و پزشکی مبتنی بر توسعه را باز می کند.

The phylontogenic theory proposes an original understanding of nose, sinus and midface formation and development by looking back in evolution for the first traces of the olfactory organ and then tracing its successive phyletic transformations to become part of the respiratory apparatus and finally the central point of human facial anatomy. Von Baer’s, Darwin’s, Haeckel’s, Garstang’s, Gould’s and Buss’ explorations of parallels between phylogeny and ontogeny help to trace the nose and midface story. The paradigm of existing parallels between ontogeny and phylogeny proves useful both in seeking to understand the holoprosencephalic spectrum of facial malformations (which represent radically different pathways of facial development after the life’s tape has been started to run again) and in formulating hypotheses on chordate to vertebrate evolution. The phylontogenic theory leads to new medical hypotheses on nose and sinus diseases and opens the field of evolution and development-based medicine.