The Event of Death: A Phenomenological Enquiry

با تکیه بر «مفهوم اولیه پدیدارشناسی» که هایدگر در بخش دوم مقدمه Sein und zeit معرفی کرد، می توان گفت که پدیدارشناسی مرگ به این معناست: «اجازه دادن به مرگ، همانطور که نشان می دهد. از خود، به همان شکلی که خود را از خود نشان می‌دهد، دیده شود. «آیا این بدان معناست که یک تفسیر پدیدارشناختی درست از مرگ ممکن است برای ما آشکار کند که مرگ به‌عنوان یک رویداد واقعی چگونه است.» به طریقی که خودش را از خودش نشان می دهد\"؟ اگر چه من نمی توانم مرگ خود را برای توصیف آن تجربه کنم، آیا ممکن است نوعی استنتاج پدیدارشناسی یا \"برون یابی\"2 شرط یک مکاشفه منحصر به فرد و ممتاز از مرده بودن باشد؟ عنصر مهمی از توصیف پدیدارشناختی وجود دارد که چنین برون یابی را غیرمحتمل می کند، و شامل چیزی است که هوسرل در ابتدا تقلیل به معنا یا معنا نامید. هرگز نمی تواند برای پدیدارشناس صادق باشد، 1 هایدگر، مارتین، Sein und zeit، ص. 34. E. تی صفحه 58. 2 هنری دبلیو. جانستون جونیور فکر می کند که در حالی که نمی توان از تجربه خواب به تجربه مرگ دیرتر تعمیم داد، ممکن است بتوان از پدیده lQgy خواب به پدیدارشناسی مرگ تعمیم داد. رجوع کنید به اچ دبلیو جان استون جونیور، «به سوی پدیدارشناسی مرگ»، در فلسفه و پژوهش پدیدارشناسی، جلد. XXXV، شماره 3، 1975، صفحات 396-7. رجوع کنید به.

Building upon the "preliminary conception of Phenomenology" introduced by Heidegger in section II of the Introduction to Sein und zeit,l one may say that a phenomenology of death would mean: "to let death, as that which shows itself, be seen from itself in the very way in which it shows itself from itself. " Does this mean then, that a properly phenomenological d- cription of death may reveal to us what death as a factical event is like "in the very way in which it shows itself from itself"? Although I cannot experience my death in order to describe it, may some kind of phenomenologica'l inference or "extrapolation"2 be the condition for a unique and privileged revelation of what it is like to be dead? There is an important element of phenomenological descr- tion which renders such an extrapolation implausible, and it involves what Husserl originally called the reduction to signi- cance or meaning. It can never be true for the phenomenologist, 1 Heidegger, Martin, Sein und zeit, p. 34. e. t. page 58. 2 Henry W. Johnstone Jr. thinks that while one cannot extrapo­ late from the experience of sleep to the experience of death, it may be possible to extrapolate from the phenomeno­ lQgy of sleep to the phenomenology of death. Cf. H. W. John­ stone Jr. , "Toward a Phenomenology of Death", in Philosophy and Phenomenological Research, Vol. XXXV, No. 3, 1975, pages 396-7. Cf.