The Eukaryote Genome in Development and Evolution

«ذهن به سختی چیزهایی را که مدت‌هاست بر آن تأثیر گذاشته بود، بیاموزد. تقلیل گرایی سنکا، بدون تردید، موفق ترین رویکرد تحلیلی است که در دسترس دانشمندان تجربی است. با ظهور تکنیک‌های شبیه‌سازی و توالی‌یابی DNA، و توسعه انواع کاوشگرهای مولکولی برای محلی‌سازی ماکرومولکول‌ها در سلول‌ها و بافت‌ها، زیست‌شناس اکنون قدرتمندترین ابزارهای تقلیل‌دهنده اختراع شده را در اختیار دارد. استفاده از این فناوری های جدید منجر به انفجار واقعی حقایق در مورد انواع و سازماندهی توالی های نوکلئوتیدی موجود در ژنوم یوکاریوت ها شده است. این داده ها سطحی از دقت و پیش بینی را ارائه می دهند که در زیست شناسی بی نظیر است. تکنیک‌های DNA نوترکیب در ابتدا برای جمع‌آوری اطلاعات در مورد ساختار و سازمان‌دهی توالی‌های DNA در یک ژنوم توسعه یافتند. با این حال، قدرت و پتانسیل این تکنیک ها بسیار فراتر از جمع آوری داده های ساده از این نوع است. در تلاش برای استفاده از فناوری جدید به عنوان مبنایی برای تجزیه و تحلیل توسعه و تکامل، ابتدا توجه به موضوع تنظیم ژن متمرکز شد، رویکردی که در پروکاریوت‌ها بسیار موفق بوده است. اکنون واضح است که این رویکرد کافی نبوده است. لوین (1984) از برنر نقل کرده است که در ابتدا گفته شد که پاسخ به درک توسعه از دانش مکانیسم‌های مولکولی کنترل ژن می‌آید. من شک دارم که آیا کسی دیگر این را باور کند.

'The mind unlearns with difficulty what has long been impressed upon it. ' Seneca Reductionism, is, without question, the most successful analytical approach available to the experimental scientist. With the advent of techniques for cloning and sequencing DNA, and the development of a variety of molecular probes for localizing macromolecules in cells and tissues, the biologist now has available the most powerful reductionist tools ever invented. The application of these new technologies has led to a veritable explosion of facts regarding the types and organization of nucleotide sequences present in the genomes of eukaryotes. These data offer a level of precision and predictability which is unparalleled in biology. Recombinant DNA techniques were initially developed to gather information about the structure and organization of the DNA sequences within a genome. The power and potential of these techniques, however, extend far beyond simple data collection of this kind. In an attempt to use the new technology as a basis for analyzing development and evolution, attention was first focused on the topic of gene regulation, an approach that had proven so successful in prokaryotes. It is now clear that this has not been an adequate approach. Lewin (1984) has quoted Brenner as stating 'at the beginning it was said that the answer to the understanding of development was going to come from a knowledge of the molecular mechanisms of gene control. I doubt whether anyone believes this any more.