The Ethics Of Proportionate Punishment: A Critical Investigation

بحث فلسفی مجازات دولتی سال‌هاست ادامه دارد. در مقابل تعداد زیادی از مسائل اخلاقی که مربوط به درست و نادرست در رابطه با حوزه مشخصی از زندگی و عملکرد بشر است و حداقل از اوایل دهه 70 به عنوان بخشی مشروع از تفکر فلسفی در نظر گرفته شده است. در حوزه اخلاق کاربردی، تأملات در مورد مجازات را می‌توان بسیار دورتر در تاریخ فلسفه غرب جستجو کرد. این تعجب آور نیست. بدیهی به نظر می رسد که تحمیل مرگ، رنج یا محرومیت اجباری بر شهروندان باید با تردید مواجه شود - که بازتاب های اخلاقی ممکن است از آن خارج شود. چنین رویه ای قطعاً مستلزم برخی توجیهات متقاعدکننده است. بنابراین طبیعی است که ذهن‌های متفکر برای مدت طولانی توجه خود را به مجازات معطوف کرده‌اند و این که چگونه یک نظام کیفری را می‌توان توجیه کرد، موضوع اصلی بحث فلسفی را تشکیل می‌دهد. اگرچه قطعاً اغراق خواهد بود که ادعا کنیم سؤال توجیه تنها جنبه ای از مجازات است که فیلسوفان به آن توجه داشته اند، اما در بیشتر دوره ها گرایش آشکاری وجود داشته است که این موضوع را موضوع اصلی تلقی کنند. توجه نسبتاً کمتری به سؤالات دقیق تر در مورد چگونگی و میزان مجازات مجرمان برای اعمال اشتباه خود اختصاص داده شده است. البته این ممکن است به دلایل مختلفی باشد.

The philosophical discussion of state punishment is well on in years. In contrast with a large number of ethical problems which are concerned with right and wrong in relation to a narrowly specified area of human life and practice and which hav- at least since the early 70’s - been regarded as a legitimate part of philosophical thinking constituting the area of applied ethics, reflections on punishment can be traced much further back in the history of western philosophy. This is not surprising. That the stately mandated infliction of death, suffering, or deprivation on citizens should be met with hesitation - from which ethical reflections may depar- seems obvious. Such a practice certainly calls for some persuasive justification. It is therefore natural that reflective minds have for a long time devoted attention to punishment and that the question of how a penal system can be justified has constituted the central question in philosophical discussion. Though it would certainly be an exaggeration to claim that the justification question is the only aspect of punishment with which philosophers have been concerned, there has in most periods been a clear tendency to regard this as the cardinal issue. Comparatively much less attention has been devoted to the more precise questions of how, and how much, criminals should be punished for their respective wrong-doings. This may, of course, be due to several reasons.