The Ethical Poetic of the Later Middle Ages: A Decorum of Convenient Distinction

این مطالعه در مورد تعریف ادبیات در اواخر قرون وسطی بر اساس کتاب‌های راهنما و بر اساس تفسیر و لغت‌های ادبی است. روشی برای خواندن تعریف می‌کند که اکنون می‌تواند متون قرون وسطی را به نحو سودمندی توضیح دهد، و شواهد اولیه اولیه قرون وسطایی را شناسایی می‌کند که ممکن است خوانش جدید را پایه و هدایت کند.
آلن متن‌هایی را انتخاب می‌کند که سنت تفسیری آنها بیشترین فرصت را برای کامل شدن فراهم می‌کند. مهمترین آنها دگردیسیاووید است. خوانش های قرون وسطایی از اووید تعدادی از سؤالات ادبی عمده را مورد توجه قرار می دهد - مشکلات افسانه و داستان، وحدت تحمیل شده توسط اشعار متفرقه، تفسیر تمثیلی، و استفاده مسیحی از فرهنگ بت پرست - همه در ارتباط با متنی که نویسندگان قرون وسطی را با آنها آشنا می کرد. داستان های بیشتری از هر منبع منفرد دیگری به جز احتمالاً کتاب مقدس.
آلن همچنین تفسیرهایی را در مورد تسلی فلسفه بوئتیوس، تباید استاتیوس، De nuptiis مارتیانوس کاپلا، کتاب سرودهای قرون وسطایی مسیحی، و Poetria nova جفری وینساف.
این متون با هم گستره ای از ادبیات قرون وسطی را نشان می دهند - ادبیاتی که، آلن نتیجه می گیرد، به عنوان گفتمان اخلاقی مستقیم در نظر گرفته شده است. به طور منطقی و هنرمندانه در سیستمی از زبان سازماندهی شده است که جهان طبیعی را نیز جذب می کند و به دنبال جذب مخاطبان خود می باشد.

This study of the definition of literature in the late medieval period is based on manuals of writing and on literary commentary and glosses. It defines a method of reading which may now profitably explain medieval texts, and identifies new primary medieval evidence which may ground and guide new reading.
Allen chooses texts whose commentary tradition provides the greatest opportunity for completeness. The most important of these is Ovid’s Metamorphoses. Medieval readings of Ovid bring into focus a number of major literary questions—the problems of fable and fiction, of unity imposed by miscellany poetry, of allegorical commentary, and of Christian use of pagan culture—all in connection with text which furnished medieval authors with more stories than any other single source except possibly the Bible.  
Allen also studies commentaries on the Consolation of Philosophy of Boethius, the Thebaid of Statius, the De nuptiis of Martianus Capella, the medieval Christian hymn-book, and the Poetria nova of Geoffrey of Vinsauf.
Together these texts represent the range of medieval literature—a literature which, Allen concludes, was taken as direct ethical discourse, logically conducted and artfully organized within a system of language that also assimilated the natural world and sought to absorb its audience.