The Epoch of Galaxy Formation

دانشمندان در اواخر قرن بیستم اولین کسانی نیستند که تشکیل کهکشان ها را به عنوان پدیده ای شایسته توضیح از نظر قوانین شناخته شده فیزیک می دانند. قبلاً در سال 1754 کانت این مشکل را اساساً حل شده می دانست. او در نظریه و تئوری طبیعی جهانی 0/ The Heaven$ نوشته است. "اگر در فضای غیر قابل تخمینی که تمام خورشیدهای کهکشان راه شیری در آن شکل گرفته اند، نقطه ای را فرض کنیم که به واسطه علت یا علتی، اولین شکل گیری طبیعت از هرج و مرج در اطراف آن آغاز شده است، بزرگترین جرم و جسم در آنجا آغاز شده است. جذابیت فوق‌العاده‌ای پدید می‌آید که به این ترتیب قادر است تمام سیستم‌هایی را که در حال شکل‌گیری در یک کره عظیم در اطراف آن هستند، وادار کند تا به سمت خود به عنوان مرکز خود بیفتند و سیستمی را در مقیاس بزرگ پیرامون آن بسازند. ... مشاهدات این حدس را تقریباً غیرقابل شک قرار می دهد. «بیش از 200 سال بعد، یادداشت مشابهی از اطمینان توسط Zeldovicb در سمپوزیوم IAU که در تالین در سال 1911 برگزار شد، بیان شد. "با تعمیم... به سمپوزیوم بعدی در جایی در اوایل دهه هشتاد، می توان کاملاً مطمئن بود که مسئله شکل گیری کهکشان ها و خوشه ها در چند سال آینده حل خواهد شد." شاید امروز تعداد کمی از ستاره شناسان با اطمینان تقریباً کانت موافق باشند. یا احساس می کنند که پیشگویی زلدوویچ محقق شده است، با این حال، بسیاری با نگاه خوش بینانه این دو بیانیه همدردی خواهند کرد.

Scientists in the late twentieth century are not the first to view galaxy formation as a phenomenon worthy of explanation in terms of the known laws of physics. Already in 1754 Kant regarded the problem as essentially solved. In his Univerlal Natural Hutory and Theory 0/ the H eaven$ he wrote; "If in the immesurable space in which all the suns of the Milky Way have formed themselves, we assume a point around which, through some cause or other, the first formation of nature out of chaoo began, there the largest mass and a body of extraordinary attraction will have arisen which has thereby become capable of compelling all the systems in the process of being formed within an enormous sphere around it, to fall towards itself as their centre, and to build up a system around it on the great scale . . . . Observation puts this conjecture almost beyond doubt. " More than 200 years later, a similar note of confidence was voiced by Zel'dovicb at an IAU symposium held in Tallin in 1911; "Extrapolating . . . to the next symposium somewhere in the early eighties one can be pretty sure that the question of the formation of galaxies and clusters will be solved in the next few years. " Perhaps few astronomers today would share Kant's near certainty or feel that Zel'dovich's prophecy has been fulfilled, Many, however, will sympathize with the optimistic olltlook of these two statements.