The Endless Reconstruction and Modern Disasters: The Management of Urban Space Through an Earthquake – Messina, 1908–2018

این مطالعه ای است در مورد عواقب طولانی مدت زلزله ای فاجعه بار که در سال 1908 شهر مسینا، سیسیل را لرزاند. این زمین لرزه حدود 86000 نفر را کشت و یکی از مهم ترین شهرهای پورتال مدیترانه را ویران کرد. این کتاب هم به بررسی نیروهایی می‌پردازد که آن رویداد را شکل دادند و آن را ممکن کردند - اولاً فرآیندهای گمانه‌زنی شهری در پایان قرن نوزدهم - و هم نقش آن رخداد را در ایجاد یک رویداد پیچیده که از یک سو، روندها و گرایش‌ها را تسریع کرد. که قبلاً در حرکت بودند. و از سوی دیگر، فضای اجتماعی کاملاً جدیدی را بر اساس جدایی اجتماعی و افزایش طبقه حاشیه ای گسترده ایجاد کرد. چنین طبقه‌ای در محدوده‌ها و فضاهای شهری شکل گرفت که طی دهه‌ها بر اساس همان منطق و جهت‌گیری‌هایی که به دنبال بازسازی دنبال می‌شد رشد کردند. به‌ویژه کلبه‌ها که هنوز در شهر قابل مشاهده هستند، نشان‌دهنده جای بازتولید هم طبقه و هم کل روابط اجتماعی ناشی از فاجعه هستند.
این نشان می‌دهد که چگونه مفاهیم کلیدی در تحلیل علمی معاصر، مانند « اقتصاد شوک» و «اقتصاد فاجعه» را می‌توان به درستی تاریخ‌گذاری کرد. مهمتر از همه، این مطالعه با نشان دادن قشربندی تکنیک‌های نهادی و نیروهای اقتصادی که در طول دهه‌ها مداخله کرده و مکان یک فاجعه و ساختار اجتماعی آن را (دوباره) شکل داده‌اند، تحلیل‌های عادی بلایا را گسترش می‌دهد.

This is a study on the long-lasting consequences of a disastrous earthquake that hit the city of Messina, Sicily, in 1908. The quake killed about 86,000 people, and destroyed one of the most important portal cities of the Mediterranean. The book investigates both the forces that shaped that event and made it possible – firstly, urban speculation processes at the end of the nineteenth century – and the role of that occurrence in creating a complex event that, on the one hand, accelerated trends and tendencies that were already in motion; and, on the other, produced an entirely new social space based on social separation and the raise of a widespread marginal class. Such a class developed within urban borders and spaces that, over the decades, grew according to the same logic and directions that followed the reconstruction. Especially the shacks, still a visible presence in the city, represent the lieu of reproduction both of a class and the whole of the social relations stemming from the disaster.
It shows how key-concepts in contemporary scientific analysis, such as “shock economy” and “economy of disaster,” can be aptly backdated. Above all, this study broadens the normal analyses of disasters by showing the stratification of institutional techniques and economic forces that, over the decades, intervened and (re-)shaped the site of a disaster and its social structure.