The End of The Aztecs

تاریخ نمونه شگفت‌انگیزتری از نقشی که شانس در زندگی ما ایفا می‌کند به جز برخورد فاجعه‌آمیز اسلوموشن بین کاشف اسپانیایی هرناندو کورتس و رهبر آزتک‌ها مونتزوما ارائه نمی‌دهد. فرود آمدن کورتس و افرادش در سواحل مکزیک در سال 1519 برای آزتک ها شوکه کننده بود. همه چیزهایی که از آن لحظه تا نابودی کل یک تمدن دنبال شد، متوالی از شگفتی های خیره کننده بود:

• شگفتی که کورتس وارد سرزمینی شد که در آن بسیاری می خواستند علیه دولت مرکزی بومی شورش کنند.

• شگفتی است که اسپانیایی ها می توانند بر احتمالات نظامی عظیمی که در برابر آنها وجود داشت غلبه کنند.

• شگفتی که کورتس توانست مونتزوما را در پایتخت خود به اسارت درآورد.

• شگفتی که اسپانیایی ها توانستند کل شهر تنوچتیتلان را با خاک یکسان کنند.

• شگفتی که بیماری می تواند ده ها میلیون نفر را نابود کند...

History offers no more astonishing instance of the part that chance plays in our lives than the catastrophic slow-motion clash between Spanish explorer Hernando Cortes and the Aztec leader Montezuma. The landing of Cortes and his men on the shore of Mexico in 1519 came as a shock to the Aztecs. Everything that followed from that moment to the destruction of an entire civilization was a succession of stunning surprises:

• The surprise that Cortes would step into a land where so many wanted to revolt against the indigenous central government.

• The surprise that the Spaniards could overcome the enormous military odds against them.

• The surprise that Cortes could take Montezuma captive in his own capital.

• The surprise that the Spaniards could level the entire city of Tenochtitlan.

• The surprise that illness could annihilate tens of millions of people...