The Emperor of law : the emergence of Roman imperial adjudication

ویرایش: 1 
نویسندگان: Tuori. Kaius  
سری: Oxford studies in Roman society and law 
ISBN (شابک) : 0198744455, 0191061891 
ناشر: Oxford University Press 
سال نشر: 2016 
تعداد صفحات: 497 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 3 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 41,000

در روزگار امپراتوری روم، امپراتور نه تنها فرمانروای ایالت، بلکه بالاترین قدرت قانونی آن محسوب می‌شد و نقش‌های متعدد دادگاه عالی، قانونگذار و مدیر را ایفا می‌کرد. «امپراطور قانون» به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه امپراتور ردای یک قاضی را به خود گرفت، که از آگوستوس، اولین امپراتور آغاز شد و سال‌های منتهی به کاراکالا و سلسله سوران را در بر گرفت. در حالی که مطالعات قبلی تلاش کرده اند این تغییر را از طریق قانون یا رفتار توضیح دهند، این جلد تحلیل جدیدی از گسترش تدریجی و توضیح قضاوت و صلاحیت امپراتور را انجام می دهد: با تحلیل این فرآیند از طریق روایات تاریخی، استدلال می‌کند که ظهور قضاوت امپراتوری گفتمانی بود که نه تنها امپراتوران، بلکه درخواست‌کنندگانی که به دنبال احکام آنها بودند، وکلایی که به آنها کمک می‌کردند، نخبگان سناتوری، و مورخان و مفسران رومی نیز درگیر بود. آن را توصیف کرد.

داستان‌هایی از امپراتورها که دعاوی حقوقی را حل و فصل می‌کردند و قدرت خود را از طریق قانون نشان می‌دادند، از جمله داستان‌هایی که امپراتوران «دیوانه» را به تصویر می‌کشیدند که در سرکوب‌های خشونت‌آمیز شرکت می‌کردند، نقش مهمی در ایجاد این باور مشترک داشتند که امپراتور در واقع قاضی عالی در کنار تجربیات تجربی است. تغییر در پویایی حقوقی و سیاسی قضاوت امپراتوری به همان اندازه منعکس کننده رشد قدرت امپراتوری در دوران سلطنت و مرکزیت امپراتور در زندگی عمومی بود، و مشروعیت قانون اساسی بدین ترتیب از طریق نمونه هایی از اقدامات قبلی ایجاد شد - نمونه هایی که نویسندگان تاریخی برای شکل دادن به آنها تلاش زیادی کردند. امپراطور قانون که هدفش خوانندگان آثار کلاسیک، حقوق روم و تاریخ باستان است، تفسیری اساسی از مشکل بسیار مورد بحث ظهور برتری امپراتوری در قانون ارائه می دهد که اهمیت مطالعات روایی را در زمینه تاریخ حقوقی روشن می کند. span> ادامه مطلب...
چکیده: در دوران امپراتوری روم، امپراتور نه تنها مورد توجه قرار می گرفت. حاکم دولت، بلکه بالاترین مقام قانونی آن، که نقش های متعدد دادگاه عالی، قانونگذار و مدیر را ایفا می کند. «امپراطور قانون» به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه امپراتور ردای یک قاضی را به خود گرفت، که از آگوستوس، اولین امپراتور آغاز شد و سال‌های منتهی به کاراکالا و سلسله سوران را در بر گرفت. در حالی که مطالعات قبلی تلاش کرده اند این تغییر را از طریق قانون یا رفتار توضیح دهند، این جلد به تحلیلی بدیع از گسترش تدریجی و توضیح قضاوت و صلاحیت امپراتور می پردازد: با تجزیه و تحلیل این روند از طریق روایات تاریخی، استدلال می کند که ظهور قضاوت امپراتوری گفتمانی بود که نه تنها امپراتورها، بلکه درخواست کنندگانی که به دنبال احکام آنها بودند، وکلایی که به آنها کمک می کردند، نخبگان سناتوری، و مورخان و مفسران رومی که آن را توصیف می کردند، نیز درگیر بود.

داستان هایی از امپراتورها که به دعاوی رسیدگی می کردند و قدرت خود را از طریق نشان می دادند. قانون، از جمله آنهایی که امپراتورهای «دیوانه» را به تصویر می‌کشند که در سرکوب‌های خشونت‌آمیز شرکت می‌کنند، نقش مهمی در ایجاد این باور مشترک داشتند که امپراتور واقعاً قاضی عالی در کنار تغییر تجربی در پویایی حقوقی و سیاسی است. قضاوت امپراتوری به همان اندازه منعکس کننده رشد قدرت امپراتوری در دوران سلطنت و مرکزیت امپراتور در زندگی عمومی بود، و مشروعیت قانون اساسی بدین ترتیب از طریق نمونه هایی از اقدامات قبلی ایجاد شد - نمونه هایی که نویسندگان تاریخی برای شکل دادن به آنها تلاش زیادی کردند. امپراطور قانون که هدفش خوانندگان آثار کلاسیک، حقوق روم و تاریخ باستان است، تفسیر مجدد اساسی از مشکل بسیار بحث برانگیز ظهور برتری امپراتوری در قانون ارائه می دهد که اهمیت مطالعات روایی در زمینه تاریخ حقوق را روشن می کند.

In the days of the Roman Empire, the emperor was considered not only the ruler of the state, but also its supreme legal authority, fulfilling the multiple roles of supreme court, legislator, and administrator. 'The Emperor of Law' explores how the emperor came to assume the mantle of a judge, beginning with Augustus, the first emperor, and spanning the years leading up to Caracalla and the Severan dynasty. While earlier studies have attempted to explain this change either through legislation or behaviour, this volume undertakes a novel analysis of the gradual expansion and elaboration of the emperor's adjudication and jurisdiction: by analysing the process through historical narratives, it argues that the emergence of imperial adjudication was a discourse that involved not only the emperors, but also petitioners who sought their rulings, lawyers who aided them, the senatorial elite, and the Roman historians and commentators who described it.

Stories of emperors settling lawsuits and demonstrating their power through law, including those depicting 'mad' emperors engaging in violent repressions, played an important part in creating a shared conviction that the emperor was indeed the supreme judge alongside the empirical shift in the legal and political dynamic. Imperial adjudication reflected equally the growth of imperial power during the Principate and the centrality of the emperor in public life, and constitutional legitimation was thus created through the examples of previous actions - examples that historical authors did much to shape. Aimed at readers of classics, Roman law, and ancient history, The Emperor of Law offers a fundamental reinterpretation of the much debated problem of the advent of imperial supremacy in law that illuminates the importance of narrative studies to the field of legal history. Read more...
Abstract: In the days of the Roman Empire, the emperor was considered not only the ruler of the state, but also its supreme legal authority, fulfilling the multiple roles of supreme court, legislator, and administrator. 'The Emperor of Law' explores how the emperor came to assume the mantle of a judge, beginning with Augustus, the first emperor, and spanning the years leading up to Caracalla and the Severan dynasty. While earlier studies have attempted to explain this change either through legislation or behaviour, this volume undertakes a novel analysis of the gradual expansion and elaboration of the emperor's adjudication and jurisdiction: by analysing the process through historical narratives, it argues that the emergence of imperial adjudication was a discourse that involved not only the emperors, but also petitioners who sought their rulings, lawyers who aided them, the senatorial elite, and the Roman historians and commentators who described it.

Stories of emperors settling lawsuits and demonstrating their power through law, including those depicting 'mad' emperors engaging in violent repressions, played an important part in creating a shared conviction that the emperor was indeed the supreme judge alongside the empirical shift in the legal and political dynamic. Imperial adjudication reflected equally the growth of imperial power during the Principate and the centrality of the emperor in public life, and constitutional legitimation was thus created through the examples of previous actions - examples that historical authors did much to shape. Aimed at readers of classics, Roman law, and ancient history, The Emperor of Law offers a fundamental reinterpretation of the much debated problem of the advent of imperial supremacy in law that illuminates the importance of narrative studies to the field of legal history

Content: Caesar, Cicero, and the models of legal autocracy --
Augustus as judge and the relegation of Ovid --
Divine or insane : emperors as judges from Tiberius to Trajan --
Hadrian as ideal judge --
Caracalla, the Severans, and the legal interest of emperors --
Appendix : Known instances of imperial adjudication from Caesar to Severus, Alexander, and their sources.