دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Jacques Ranciere
سری:
ISBN (شابک) : 9781844678327, 9781781689585
ناشر: Verso
سال نشر: 2014
تعداد صفحات:
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 7 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب The Emancipated Spectator به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تماشاگر رهایی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
نظریه پردازان هنر و فیلم معمولاً مخاطب مدرن را از نظر زیبایی شناختی و سیاسی منفعل نشان می دهند. در پاسخ، هم هنرمندان و هم متفکران به دنبال تبدیل تماشاگر به یک عامل فعال و نمایش به یک نمایش جمعی بوده اند. رانسیر در ادامه داستان تحسینشده «آینده تصویر» رویکردی کاملاً متفاوت برای این تلاش برای رهایی دارد. او ابتدا با پرسیدن اینکه دقیقاً منظور ما از هنر سیاسی یا سیاست هنر چیست، در ادامه به این میپردازد که سنت هنر انتقادی و میل به وارد کردن هنر در زندگی به چه دستاوردهایی رسیده است. آیا نقد ستیزه جویانه مصرف تصاویر و کالاها، از قضا، به تایید غم انگیزی از قدرت مطلق آن تبدیل شده است؟
The theorists of art and film commonly depict the modern audience as aesthetically and politically passive. In response, both artists and thinkers have sought to transform the spectator into an active agent and the spectacle into a communal performance. In this follow-up to the acclaimed The Future of the Image, Rancière takes a radically different approach to this attempted emancipation. First asking exactly what we mean by political art or the politics of art, he goes on to look at what the tradition of critical art, and the desire to insert art into life, has achieved. Has the militant critique of the consumption of images and commodities become, ironically, a sad affirmation of its omnipotence?