The Ecology of River Systems

درک ما از بوم‌شناسی آب‌های جاری طی چند سال گذشته راه درازی را پیموده است. این موضوع از یک موضوع عمدتاً توصیفی، با چند لحن کوچک مرتبط با مواردی مانند ماهیگیری، آلودگی یا کنترل مگس‌های سیاه، به رشته‌ای با فرضیه‌هایی مانند مفهوم پیوستگی رودخانه (Vannote et a/. 1980) تبدیل شده است. حتی کتابی که پیشنهاد می کند فرصتی برای آزمایش نظریه اکولوژیکی ارائه می دهد (بارنز و مینشال 1983). با این حال، مطالعه ادبیات نشان می دهد که، اگرچه برخی از مطالعات اولیه مربوط به رودخانه های بزرگ بود (اشاره به هاینز 1970)، انبوه کارهایی که در مورد آب های جاری انجام شده است، روی نهرها و رودخانه های کوچک بوده است. اطلاعات مربوط به رودخانه های بزرگتر یا در مورد موضوعات محدودی مانند شیلات یا پلانکتون است که در بین مجلات پراکنده است، یا در دسترس متخصصان لیمونولوژیست عمومی نیست. تنها استثناها چند کتاب در این سری از انتشارات هستند، مانند کتابهای مربوط به رود نیل (Rz6ska 1976)، ولگا (Morduckai Boltovskoi 1979) و آمازون {Sioli 1984)، و خلاصه اخیر Whitton (1984) در مورد اروپا. رودخانه‌ها، که در میان آنها تعداد کمی وجود دارد که به اندازه بزرگی هستند.

Our understanding of the ecology of running waters has come a long way during the past few years. From being a largely descriptive subject, with a few under­ tones concerned with such things as fisheries, pollution or control of blackflies, it has evolved into a discipline with hypotheses, such as the River Continuum Concept (Vannote et a/. 1980), and even a book suggesting that it offers opportunity for the testing of ecological theory (Barnes & Minshall 1983). However, perusal of the literature reveals that, although some of the very early studies were concerned with large rivers (references in Hynes 1970), the great mass of the work that has been done on running water has been on streams and small rivers, and information on larger rivers is either on such limited topics as fisheries or plankton, scattered among the journals, or not available to the general limnologist. The only exceptions are a few books in this series of publications, such as those on the Nile (Rz6ska 1976), the Volga (Morduckai­ Boltovskoi 1979) and the Amazon {Sioli 1984), and the recent compendium by Whitton (1984) on European rivers, among which there are a few that rate as large.