The Ecological Basis of Planning

هنگامی که آرتور گلیکسون در ژوئیه 1966 درگذشت، هنوز نسبتاً ناشناخته بود. با این حال به طرز متناقضی او شهرتی بین المللی داشت که فراتر از برنامه ریزی شهری و محافل معماری بود. در سال 1955، زمانی که او چهل و چهار ساله بود، در کنفرانس برجسته ونر-گرن در مورد "نقش انسان در تغییر چهره زمین" شرکت فعال داشت، جایی که او اولین مقاله را در حال حاضر ارائه کرد. کتاب. هفت سال بعد او تنها غیردانشمندی بود که در کنفرانس حتی انتخابی‌تر بنیاد سیبا در مورد انسان و آینده‌اش حضور داشت. اگرچه گلیکسون در بسیاری از کنفرانس‌های مهم بین‌المللی، به‌ویژه سمینار بین‌المللی برنامه‌ریزی منطقه‌ای در لاهه در سال 1957، و کنفرانس بین‌المللی معماران منظر در آمستردام در سال 1960 شرکت کرد، اما هنوز اثری از خود بر روی افکار و عملکرد معماران و برنامه‌ریزان بر جای نگذاشته است. ، گروه حرفه ای خودش. این واقعیت که فعالیت‌های آرتور گلیکسون به‌عنوان پیشگام در برنامه‌ریزی جامعه‌شناختی هنوز نسبتاً ناشناخته است، ممکن است از نقطه‌نظر جلب توجه عمومی یا حرفه‌ای این کتاب که شایسته آن است، یک نقص به نظر برسد. اما این شاید بهترین دلیل برای بیرون آوردن کاغذهای مونتاژ شده و ارائه تصویری از پیشینه آنها در تجربه شخصی او باشد.

When Artur Glikson died in July 1966 he was still comparatively unknown; yet paradoxically he had an international reputation that went beyond town planning and architectural circles. As far back as 1955, when he was forty­ four years old, he was an active participant in the notable Wenner-Gren Conference on "Man's Role in Changing the Face of the Earth," where he presented the first paper in the present book. Seven years later he was the only nonscientist represented in the even more selective Ciba Foundation conference on Man and his Future. Though Glikson attended many other important international conferences, notably the International Seminar on Regional Planning in The Hague in 1957, and the International conference of Landscape Architects in Amsterdam in 1960, he has yet to leave his mark on the thought and practice of architects and planners, his own professional group. The fact that Artur Glikson's activities as a pioneer in sociological plan­ ning are still relatively unknown, might seem a handicap from the point of this book's getting the public or professional attention that it deserves. But this is perhaps the best reason for bringing out the assembled papers and giving a picture of their background in his personal experience.