The dynamic frame camera movement inclassical Hollywood

حرکت دوربین در یک فیلم ممکن است ساده یا صرفاً فنی به نظر برسد. با این حال، تابه‌ها، کج‌ها، عروسک‌ها، جرثقیل‌ها و زوم‌هایی که به طرز ماهرانه‌ای مستقر شده‌اند می‌توانند احساسات یک شخصیت را بیان کنند، نگرش و کنایه را منتقل کنند یا حتی یک موضع ایدئولوژیک را به چالش بکشند. در قاب پویا، پاتریک کیتینگ تاریخچه ای نوآورانه از زیبایی شناسی دوربین ارائه می دهد که بررسی می کند چگونه حرکت دوربین سبک کلاسیک هالیوود را شکل داده است.

در خوانش دقیق ده ها فیلم، از جمله طلوع آفتاب، انگورهای خشم، پنجره عقب، بلوار غروب، و لمس شیطان< /i>، کیتینگ بررسی می‌کند که چگونه شخصیت‌های بزرگی مانند F. W. Murnau، Orson Welles و Alfred Hitchcock از حرکت دوربین برای غنی‌تر کردن داستان‌های خود و عمیق‌تر کردن مضامین خود استفاده کردند. کیتینگ با تعادل تجزیه و تحلیل نزدیک با شاعرانگی گسترده‌تر حرکت دوربین، از تحقیقات آرشیوی استفاده می‌کند تا پیشرفت‌های تکنولوژیکی و تغییر تقسیم کار را که امکان‌های جدید را امکان‌پذیر می‌سازد و همچنین ...

The camera's movement in a film may seem straightforward or merely technical. Yet skillfully deployed pans, tilts, dollies, cranes, and zooms can express the emotions of a character, convey attitude and irony, or even challenge an ideological stance. In The Dynamic Frame, Patrick Keating offers an innovative history of the aesthetics of the camera that examines how camera movement shaped the classical Hollywood style.

In careful readings of dozens of films, including Sunrise, The Grapes of Wrath, Rear Window, Sunset Boulevard, and Touch of Evil, Keating explores how major figures like F. W. Murnau, Orson Welles, and Alfred Hitchcock used camera movement to enrich their stories and deepen their themes. Balancing close analysis with a broader poetics of camera movement, Keating uses archival research to chronicle the technological breakthroughs and the changing division of labor that allowed for new possibilities, as well as the...