The Domestication of Desire

در اواخر دهه 1980، سوزان برنر در حین انجام کار میدانی در شهر نوسازی جاوه سولو، به محله‌ای برخورد کرد که به نظر می‌رسید موزه‌ای از دوران گذشته بود: Laweyan، مرکز تولید منسوجات باتیک که زمانی پر رونق بود، مدرنیته را پذیرفته بود. حکومت استعماری هلند، فقط برای دفع نیروهای مدرن دولت اندونزی در اواخر قرن بیستم. برنر با تمرکز بر این جامعه، آنچه را که او ساخت "غیر مدرن" می نامد بررسی می کند. او یک منطقه تجاری را به تصویر می کشد که به اشکال متمایز زندگی اجتماعی خود چسبیده است و قدرت منحصر به فرد زنان در بازار و خانه را برجسته می کند - دو حوزه. از طریق اقتصادهای محلی تولید و مبادله به یکدیگر پیوند نزدیک دارند. در برابر تحولات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جاوه اواخر استعمار و پسااستعمار، برنر توضیح می‌دهد که چگونه یک سبک زندگی نوآورانه و موفق تجاری در جامعه اندونزی به یک نابهنگام تبدیل شد و بدین ترتیب این ایده که سنت همواره در یک پیشرفت تکاملی جای خود را به مدرنیته می‌دهد را به چالش می‌کشد. /p>

تحلیل برنر بر اهمیت جنسیت در فرآیندهای تحول اجتماعی متمرکز است. در لاویان، پایه قدرت اقتصادی و اجتماعی از خانواده‌ها، که در آن زنان تولیدکنندگان اصلی ثروت و ارزش فرهنگی بودند، به دولت اندونزی تغییر یافته است، که برای تغییر جهت دادن خانواده‌ها به سمت برنامه‌های سیاسی ملی تلاش کرده است. اینکه چگونه چنین تلاش‌هایی بر زندگی زنان و معنای خانواده تأثیر می‌گذارد، ملاحظات کلیدی است زیرا برنر مفروضات دیرینه درباره تقسیم بین حوزه‌های «خانگی» و «عمومی» در جامعه مدرن را زیر سوال می‌برد.